Η ΜΕΛΩΔΙΑ ΤΗΣ ΕΛΠΙΔΑΣ ΣΤΗΝ ΑΡΩΜΑΤΟΠΟΛΗ-ΤΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΜΑΣ

 

Νηπιαγωγείο Λευκών Πάρου

Η μελωδία της Ελπίδας

στην Αρωματοπόλη

2021

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν μια πολύ όμορφη πόλη. Είχε ωραία σπίτια, ωραίους δρόμους, ωραία σχολεία και ωραία μαγαζιά. Γύρω γύρω από την πόλη οι άνθρωποι είχαν φυτέψει πολλά λουλούδια. Τριαντάφυλλα, γαρίφαλα, κρίνους και βιολέτες. Τα αγαπούσαν πολύ και κάθε μέρα πήγαιναν και τα πότιζαν και τα χάιδευαν.

Μέσα στα λουλούδια έμεναν τα αρώματα. Εκεί ήταν τα σπίτια τους. Κάθε πρωί, πριν ξυπνήσουν οι άνθρωποι, τα αρώματα έβγαιναν από τα λουλούδια και πήγαιναν στους δρόμους της πόλης και ψέκαζαν τα πάντα. Κάθε λουλούδι πήγαινε σε ένα δρόμο και για να μην μπερδεύονται είχαν γράψει πινακίδες με το όνομά τους και τις είχαν καρφώσει στους δρόμους. Έτσι υπήρχε ο δρόμος των τριαντάφυλλων, ο δρόμος των γαρίφαλων, ο δρόμος των κρίνων και ο δρόμος των βιολετών.

Επειδή λοιπόν αυτή η πόλη μύριζε πολύ ωραία, την ονόμασαν Αρωματοπόλη. Οι άνθρωποι ήταν πολύ χαρούμενοι που η πόλη τους μύριζε τόσο ωραία. Δηλαδή, δε βρομούσαν ούτε τα καυσαέρια, ούτε τα σκουπίδια, ούτε τα κακά των ζώων. Όλες τις άσχημες μυρωδιές τις έσβηναν τα αρώματα.

Ο καιρός περνούσε πολύ καλά ώσπου μια μέρα ο βασιλιάς της γειτονικής πόλης, που ήταν κακός και ζήλευε την Αρωματοπόλη, αποφάσισε να κλέψει τα λουλούδια της για να τα φυτέψει στην πόλη του. Ένα βράδυ λοιπόν πήρε το στρατό του και πήγαν στην Αρωματοπόλη. Κρύφτηκαν πίσω από κάτι θάμνους και όταν κοιμήθηκαν όλοι οι άνθρωποι πήγαν να κόψουν τα λουλούδια. Τους άκουσαν όμως τα σκυλιά και άρχισαν να γαβγίζουν δυνατά: “Γαβ! Γαβ! Κίνδυνος στην Αρωματοπόλη!” Τότε ξύπνησαν οι άνθρωποι, ξύπνησε και ο βασιλιάς. Άναψαν τα φώτα και βγήκαν να δουν τι συμβαίνει. Ο κλέφτης βασιλιάς τρόμαξε και έφυγε γρήγορα με το στρατό του χωρίς να πάρουν ούτε ένα λουλούδι.

Σε λίγο καιρό, αποφάσισε πάλι να πάρει τα λουλούδια από την Αρωματοπόλη. Αυτή τη φορά πήγε με το στρατό του από την άλλη μεριά, που ήταν ένα δάσος, γιατί σκέφτηκε ότι εκεί δεν θα υπήρχαν σκυλιά. Τους κατάλαβαν όμως οι κουκουβάγιες που, επειδή είναι νυχτοπούλια, δεν κοιμόντουσαν και φώναξαν δυνατά: “Κουκουβά! Κουκουβά! Κίνδυνος στην Αρωματοπόλη!” Τότε ξύπνησε οι άνθρωποι, ξύπνησε και ο βασιλιάς. Άναψαν τα φώτα και έτρεξαν στο δάσος να δουν τι συμβαίνει. Ο κλέφτης βασιλιάς τρόμαξε και δώσ’ του δρόμο με το στρατό του χωρίς να πάρουν ούτε ένα λουλούδι. 

Σε λίγο καιρό, πάλι τα ίδια. Τώρα όμως έκανε ένα άλλο σχέδιο, για να μην τον καταλάβουν. Είπε στους στρατιώτες του να σκάψουν ένα τούνελ κάτω από τη γη για να μπουν στην Αρωματοπόλη.

Οι στρατιώτες έσκαψαν το τούνελ, πέρασαν από μέσα και έκοψαν όλα τα λουλούδια και τα πήραν.

Μετά πήγαν στην πόλη τους και τα φύτεψαν. Αλλά την άλλη μέρα τα λουλούδια ξεράθηκαν, γιατί δεν είχαν τις ρίζες τους και δεν μπορούσαν να πάρουν τις βιταμίνες από το χώμα και να πιουν νερό. Αυτή ήταν η τιμωρία του κακού βασιλιά για να μάθει να μη ζηλεύει και να μη κλέβει τα ξένα λουλούδια.

Στην Αρωματοπόλη τα αρώματα, που ήταν στους δρόμους όταν ο κακός βασιλιάς έκλεψε τα λουλούδια, τέλειωσαν το ψέκασμα και γύρισαν να μπουν στα σπίτια τους. Τότε είδαν πως ήταν κομμένα και κάθισαν και έκλαιγαν. Έκλαιγαν μαζί και οι άνθρωποι της Αρωματοπόλης, έκλαιγε και ο βασιλιάς.

Τότε ακούστηκε μια ωραία μελωδία και εμφανίστηκε η Ελπίδα, η καλή μάγισσα των λουλουδιών. Έβγαλε από την τσέπη της ένα μαγικό φίλτρο, το έριξε στις ρίζες των λουλουδιών και αμέσως όλα τα λουλούδια μεγάλωσαν και άνθισαν και μοσχοβολούσαν.

Ο κακός βασιλιάς δεν τόλμησε να ξαναπάει να κλέψει τα λουλούδια της Αρωματοπόλης, αλλά ο καλός βασιλιάς του επέτρεπε να πηγαίνει όποτε θέλει και να μυρίζει τα αρώματά τους.

Μια μέρα όταν κατά την επεξεργασία ενός παραμυθιού ρώτησα τα παιδιά τι σημαίνει η λέξη αρωματοπώλης, η Τζωρτζίνα μας, με την πρώιμη πνευματικότητα της ηλικίας της και με την κατοχή ήδη του μηχανισμού της δημιουργίας σύνθετων λέξεων, απάντησε: “Σημαίνει μια πόλη με αρώματα!!!” Η αυθόρμητη και καταπληκτική αυτή απάντηση ήταν για μένα η έμπνευση για τη δημιουργία ενός παραμυθιού. Να καθοδηγήσω δηλαδή τα παιδιά ώστε να δημιουργήσουν με τη φαντασία τους τη δική τους Αρωματοπόλη. Να τα προτρέψω να δουν με τη φαντασία τους πώς είναι αυτή η πόλη, ποια είναι και πού βρίσκονται τα αρώματα, ποιος την κυβερνάει, ποιοι είναι οι κάτοικοί της, πώς ζουν και, για να προκαλέσω ακόμα περισσότερο τη σκέψη τους, τι είδους πρόβλημα δημιουργήθηκε και με ποιο τρόπο λύθηκε. Έτσι, με τεχνικές δημιουργικής γραφής, τα παιδιά που λατρεύουν τους φανταστικούς κόσμους των παραμυθιών, ανταποκρίθηκαν αμέσως και μπήκαν στον αγώνα τον καλό. Κάθε σκέψη,

κάθε ιδέα, κάθε ήρωας ήταν αποδεκτός και σιγά σιγά η ιστορία δέθηκε με συναισθήματα, εικόνες, ενέργειες και με καλή πλοκή.

Η εικονογράφηση έγινε από τα παιδιά, ενώ οι περισσότερες εικόνες είναι κολάζ από τις ζωγραφιές τους.

Οι σημαντικότεροι παιδαγωγικοί στόχοι του εγχειρήματος ήταν η καλλιέργεια της δημιουργικής και κριτικής σκέψης, η καλλιέργεια των γλωσσικών και των νοητικών ικανοτήτων, η καλλιέργεια της συνεργατικότητας, η καλλιέργεια της ικανότητας στοχοθεσίας και της εργατικότητας για την επίτευξη του στόχου, η τόνωση της αυτοεκτίμησης.

Με το παραμύθι μας συμμετείχαμε στον 5ο Πανελλήνιο μαθητικό διαγωνισμό συγγραφής παραμυθιού. Αναγνωρίζοντας ότι οι ωραίες ιδέες δεν είναι προνόμιο μόνο των δικών μας παιδιών, αλλά ότι υπάρχουν και καλύτερες ανάμεσα στις πολλές συμμετοχές, κατά τη γνώμη πάντα των συγκεκριμένων κριτών, θα δεχθούμε με χαρά τον Έπαινο για τη συμμετοχή μας και θα μάθουμε έτσι να εκτιμάμε τον εαυτό και την ομάδα μας αλλά και τους άλλους.

Δεδομένου ότι αυτή τη δύσκολη χρονιά δημιουργήσαμε άλλα δύο βιβλία, το Μικρό Λεξικό και τους Μύθους του Αισώπου, συγχαίρω τα παιδιά και γι’ αυτό το πολύ ωραίο παραμύθι και τους εύχομαι πάντα να δημιουργούν έργα πρωτότυπα και μοναδικά!

Γιάννα Σέργη