Νηπιαγωγείο Λευκών Πάρου: 2021

Μετά από μια μεγάλη συζήτηση με τα παιδιά για τους καλικάντζαρους, τα χαρακτηριστικά, τις συνήθειες και τα ονόματά τους (όλα εύστοχα σύμφωνα με τη φαντασία του λαού) και αφού είδαν σχεδόν όλες τις ζωγραφιές του Θάνου Μούρραη Βελλούδιου, του "φαντασιομέτρη" καλλιτέχνη, όπως ο ίδιος αποκαλούσε τον εαυτό του, από το βιβλίο του "Αερικά, Ξωτικά και Καλικάντζαροι" (νομίζω το καλύτερο στο είδος του αν όχι το μοναδικό) ζωγράφισαν με πολύ κέφι τους δικούς τους καλικάντζαρους. Και είναι όλοι υπέροχοι!!!

Θα θυμάμαι πόσο γελάσαμε με τα καμώματά τους, πόσο γελοιοποιήσαμε το κακό και το φόβο μπροστά στη δύναμη του καλού και του Χριστού που διαλύει το σκοτάδι, αλλά και την ευκαιρία που μας έδωσαν αυτά τα πειραχτήρια για να καλλιεργήσουμε λίγο ακόμα τη γλώσσα, τη φαντασία, την αυτοπεποίθηση και την αισθητική μας...

Μπράβο παιδιά για την ανταπόκρισή σας, για τα γέλια που κάναμε και για όλες τις παραγωγές σας!

Μάριος: Ένα καλικάντζαρος πριονίζει με ένα τεράστιο πριόνι το δέντρο που κρατάει τη γη. Ο σκοπός του είναι να γυρίσει η γη ανάποδα, οι άνθρωποι να περπατούν με το κεφάλι κάτω και τα πόδια πάνω, τα ψάρια να βγούνε στη στεριά και τα ζώα να κολυμπάνε στη θάλασσα. Τη νύχτα των Χριστουγέννων όμως τον συνεπαίρνει η μυρωδιά του ψητού και των γλυκών που φτιάχνουν οι νοικοκυρές κι έτσι παρατάει το πριόνι, πιστεύοντας πως το δέντρο θα πέσει μοναχό του, κι ανεβαίνει στη γη για να μαγαρίσει τα φαγητά και τα γλυκά και να τα φάει. Όταν γυρίζει κάτω στα σκοτεινά του λημέρια, μετά των Φώτων, βρίσκει το δέντρο ολόκληρο. Και σαν χαζός που είναι αρχίζει πάλι να το πριονίζει μέχρι τα άλλα Χριστούγεννα, μαζί βέβαια με όλο το ασκέρι, που είναι το ίδιο χαζοί με αυτόν.

Μάνια: Ένας καλικάντζαρος μετράει τις τρύπες από το σουρωτήρι ή το κόσκινο που κρεμούν οι νοικοκυρές έξω από την πόρτα όλο το δωδεκαήμερο αλλά, επειδή δεν ξέρει να μετράει παρά μέχρι το 3, όπως όλοι οι καλικάντζαροι, λέει: 1, 2, 3 και πάλι 1, 2, 3 και ξανά 1, 2, 3 ώσπου λαλεί ο πετεινός και ξημερώνει. Και επειδή οι καλικάντζαροι δεν αντέχουν το φως εξαφανίζεται κι αυτός με το ασκέρι του στα έγκατα της γης, χωρίς να προλάβει κανείς να κάνει ζημιά στους ανθρώπους.

Μαρσέλο: Οι καλικάντζαροι χορεύουν. Τους αρέσει πάρα πολύ ο χορός κι αλίμονο αν βρουν στο δρόμο καμιά γριά ή κανένα γέρο! Τους αρπάζουν αμέσως και τους σέρνουν στο χορό ως τα χαράματα. Κι αυτοί αντέχουν δεν αντέχουν, χορεύουν!

Χρήστος Σ.: Ο Μαλαγάνας, ξεγελάει τα παιδιά και τους παίρνει τα γλυκά! Κοιτάξτε! Τους πήρε πάρα πολλά!

Χρήστος Β.: Ο Μαλαγάνας την ώρα της δράσης!

Κωνσταντίνα: Ο Μαλαγάνας μόλις έχει αρπάξει ένα γλυκό από κάποιο παιδί και ετοιμάζεται να το φάει.

Τζωρτζίνα: Ο φοβερός αρχικαλικάντζαρος Ζυμαρομύτης (έχει μια μύτη μακριά και μαλακή σαν ζυμάρι) κρατάει ένα σιδερένιο κοντάρι που το χώνει στις καμινάδες, καρφώνει τα λουκάνικα που ψήνουν οι άνθρωποι στο τζάκι και τα τρώει. Κι αυτοί τσακώνονται μεταξύ τους, γιατί ψάχνουν να βρουν ποιος πήρε τα λουκάνικα. Το άλλο του όνομα είναι Μαντρακούκος, γιατί του αρέσει να κρύβεται στις μάντρες και να τρομάζει τους περαστικούς τις νύχτες, ειδικά τη νύχτα των Χριστουγέννων όταν πηγαίνουν στην εκκλησία.

Κίρκη: Ο Ζυμαρομύτης με την "υπέροχη" μύτη του!

Μάνια: Ο Ζυμαρομύτης, επίσης. Κάπου εδώ γύρω μυρίζουν ψητά λουκάνικα!

Γιάννος: Ο Ζυμαρομύτης. Μας εντυπωσίασε είναι αλήθεια. Πάρε κι έναν ήλιο να μάθεις!

Τζωρτζίνα: Ο Βαθρακούκος! Έχει μια τεράστια κοιλιά, μοιάζει με βάτραχο και του αρέσει να τρώει βατράχια. Μόλις τσάκωσε ένα με τη χερούκλα του... Συνεχώς αμολάει αέρια και βρομάει ο τόπος απ' όπου περνάει. Κάνει καλή παρέα με τον άλλο φαταούλα, τον Καταχανά που τον λένε και Περίδρομο.

Χρήστος Β. : Ο Τρίχας. Αυτός είναι πολύ λεπτός σαν τρίχα και μπορεί να περνάει κι από την πιο μικρή τρύπα. Συνηθίζει να κατουράει τους κουραμπιέδες και τα μελομακάρονα και σκάει στα γέλια όταν πάνε να τα φάνε οι άνθρωποι και αηδιάζουν χωρίς να ξέρουν γιατί χάλασε η γεύση τους.

Μάνια: Ο Γουρλός ή Μονομάτης. Έχει ένα μάτι γουρλωμένο σαν αβγό και μπορεί να βλέπει τα πάντα. Έτσι, ειδοποιεί και τους άλλους όταν δει να έρχεται από μακριά κανένας άνθρωπος, για να ορμήσουν και να τον τρομάξουν όλοι μαζί.

Χρήστος Σ. Ο Γουρλός ή Μονομάτης, "πανέμορφος" επίσης.

Κίρκη: Ο Τρικλοπόδης. Έχει τρία πόδια κι ένα χταποδίσιο χέρι που το απλώνει και ανακατεύει ό,τι βρει. Συνήθως του αρέσει να μπερδεύει τις κλωστές της γιαγιάς όταν πλέκει. Του αρέσει όμως πάρα πολύ να βάζει και τρικλοποδιά στους ανθρώπους για να πέφτουν κάτω κι αυτός να γελάει.

Τζωρτζίνα: Ο Μικρός ή Πρισκομούρης! Ο πιο αστείος απ' όλους! Έχει πρησμένη μούρη και είναι πολύ κοντός.

Κωνσταντίνα: Ο Μικρός ή Πρισκομούρης. Γέλια που κάναμε!

Κίρκη: Ο Μικρός ή Πρισκομούρης με ένα σώμα μια σταλιά, αλλά ικανός για μεγάλες σκανταλιές!

Γιάννος: Ο Μικρός ή Πρισκομούρης. Κάτι έχει κάνει αυτός και είναι τόσο ευχαριστημένος...

Μάνια: Ο άλλος λεπτός της παρέας, μετά τον Τρίχα. Είναι ο Κωλοβελώνης ή Ψιλοβελώνης ή Μακαρόνης! Η χαρά του είναι να περνάει από τις κλειδαρότρυπες και να τρομάζει τους ανθρώπους μέσα στα σπίτια τους την ώρα που ησυχάζουν και είναι σίγουροι ότι κανένας δεν μπορεί να μπει από την κλειδωμένη πόρτα.

Τζωρτζίνα: Ο Κωλοβελώνης, Ψιλοβελώνης ή Μακαρόνης. Κλειδώσετε, δεν κλειδώσετε, εγώ θα μπω!

Μαρσέλο: Ο Κωλοβελώνης, Ψιλοβελώνης ή Μακαρόνης. Μπορώ να περάσω κι από τις χαραμάδες!

Τζωρτζίνα: Η Καλικατζού, η γυναίκα των καλικαντζάρων! Μια "κούκλα!!!"

Μάνια: Η Καλικατζού. Πραγματικά το ένα της μάτι είναι πιο ψηλά από το άλλο!

Κίρκη: Η Καλικατζού. Της αρέσουν τα χρωματιστά ρούχα και φοράει ό,τι βρει, ό,τι αρπάξει από τις γυναίκες, το ένα πάνω στο άλλο.

Μένουν μερικοί ακόμη, που ίσως τους ζωγραφίσουμε αργότερα, όπως ο Φάφουτας, ο Καταχανάς ή Περίδρομος, ο Λυκονάντζαρος ...

Με το καλό να έρθουν και τα Φώτα, γιατί οι καλικάντζαροι μόλις δουν τον παπά να αγιάζει τρομάζουν και τρέχουν να κρυφτούν στα βάθη της γης φωνάζοντας:

Φύγετε να φύγουμε γιατί έρχεται ο παπάς με την αγιαστούρα του και με τη βρεχτούρα του και μας άγιασε και ψωριάσαμε και τουμπανιάσαμε!

Φεύγουν κάπως έτσι:

Από το βιβλίο του Θάνου Μούρραη Βελλούδιου "Αερικά, Ξωτικά και Καλικάντζαροι"

Και σήμερα, 11/01/2022, τους θυμηθήκαμε και μια και έλειπε ο Κωνσταντίνος μας κάναμε μια "επανάληψη"! Φανταστήκαμε τον Καταχανά ή Περίδρομο, σίγουρα με τεράστια κοιλιά και συζητήσαμε πάλι για το φευγιό τους (εκ του ασφαλούς) μια και πέρασαν τα Φώτα και βρίσκονται πάλι στα έγκατα της γης και το ζωγραφίσαμε εμπνευσμένοι από την παραπάνω εικόνα.