Ο Μικρός Κοκκινολαίμης είχε εφτά ζεστά πλεχτά γιλεκάκια για να αντιμετωπίσει το κρύο του χειμώνα. αλλά τα χάρισε όλα σε ζώα που κρύωναν και κινδύνευαν να πεθάνουν μέσα στο χιόνι.
Την παραμονή των Χριστουγέννων, χωρίς γιλέκο πια, ο μικρός κοκκινολαίμης τρέμει πάνω σε μια χιονισμένη στέγη... ώσπου θα συμβεί το θαύμα, ως ανταπόδοση της δικής του συμπεριφοράς. Ο άγιος Βασίλης, που θα έρθει την παγωμένη εκείνη νύχτα για να μοιράσει τα δώρα, θα ζεστάνει στις παλάμες του το παγωμένο πουλάκι και θα του χαρίσει* το πιο όμορφο και το πιο ζεστό γιλεκάκι.
Το παραμύθι με το απλό του κείμενο και μέσα από την κατάλληλη επεξεργασία, συμβάλλει στην κατανόηση από τα παιδιά των εννοιών που εμπεριέχει: Ενσυναίσθηση, αλληλεγγύη, γενναιοδωρία, υπέρβαση, ανταπόδοση.
*Ας μου επιτραπεί ένα είδος λογοκρισίας σε ένα σημείο του κειμένου, για παιδαγωγικούς κυρίως λόγους: Ο συγγραφέας θέλει να πλέκει και να χαρίζει στον κοκκινολαίμη το γιλεκάκι η γυναίκα του άγιου Βασίλη. Η επιλογή αυτή δεν με βρίσκει σύμφωνη, γιατί θεωρώ ότι ενώ ο άγιος Βασίλης, με την πληθωρική εμφάνιση και τα κόκκινα ρούχα, έχει γίνει αποδεκτός ως σύμβολο δοτικότητας για την περίοδο των γιορτών, η παρουσία συζύγου μειώνει την αξία του συμβόλου και δεν προσφέρει τίποτα θετικό στη σκέψη των παιδιών και στην εικόνα που έχουν για τον άγιο της καρδιάς τους. Ο άγιος Βασίλης δεν έχει ανάγκη από μια σύζυγο για να πλέξει το γιλεκάκι στον μικρό κοκκινολαίμη. Έτσι, για χάρη του άγιου Βασίλη και των παιδιών, παραλείπω πάντα την αναφορά στη σύζυγο-που τη θεωρώ αστοχία της συγγραφέα.
Ο πρωταγωνιστής του παραμυθιού, το γνωστό πουλάκι - σύμβολο των Χριστουγέννων, ο γνωστός robin, και στη δική μας γλώσσα ο καλογιάννος, το αηδόνι του χειμώνα, σύμφωνα με την Ορνιθολογική Εταιρεία, έρχεται στη χώρα μας από τη Βόρεια και Κεντρική Ευρώπη, κάθε φθινόπωρο για να ξεχειμωνιάσει και φεύγει πάλι τη άνοιξη, ενώ έχει παρατηρηθεί ότι λίγα ζευγάρια παραμένουν στη χώρα μας, στον Εθνικό Κήπο ή αλλού, όλο το χρόνο. Αν βάλουμε στην αυλή μας λίγους σπόρους ή φρούτα, θα μας κάνουν σίγουρα επίσκεψη πολλοί μικροί κοκκινολαίμηδες, γιατί έχουν μεγάλη ανάγκη από φαγητό το χειμώνα.
Δείτε, παιδιά, το μικρό κοκκινολαίμη και ακούστε το τραγούδι του:
Η συνομιλία του Κοκκινολαίμη με τον Βοριά και το Χιόνι
ή, αλλιώς, η "μετάφραση" του τραγουδιού
από τον Χρήστο Σ.
Ακούγοντας ξανά το τραγούδι του κοκκινολαίμη με τον Χρήστο, προσέξαμε τους ήχους του χειμώνα που ακούγονται και μετά παρότρυνα το παιδί να φανταστεί τι θα μπορούσε να λέει το πουλάκι. Και ο Χρήστος είπε:
"Ο Κοκκινολαίμης λέει στο Βοριά: -Σταμάτα να φυσάς παγωμένα, γιατί κρυώνω! Ο Βοριάς τίποτα. Δεν άκουγε και συνέχισε να φυσάει. Το πουλί συνέχισε να του μιλάει και να του λέει να σταματήσει, αλλά ο Βοριάς δε σταματούσε.
Μετά το πουλάκι μίλησε στο Χιόνι και του είπε: -Σταμάτα να πέφτεις, γιατί παγώνουν τα φτερά μου. Το Χιόνι όμως δεν άκουγε τίποτα και δε σταματούσε να πέφτει.
Ο Κοκκινολαίμης ήταν τρομαγμένος από την κακοκαιρία. Τότε σκέφτηκε: Πρέπει να φύγω από το κλαδί και να πάω στη φωλιά μου, αφού δε με ακούει ούτε το Χιόνι ούτε ο Βοριάς. Πήγε στη φωλιά του και ζεστάθηκε".
Και τα πιο απλά ερεθίσματα, βλέπετε, κρύβουν ευκαιρίες για να εκφραστούν τα παιδιά, να ευαισθητοποιηθούν και να καλλιεργήσουν τη φαντασία τους!
Στη συζήτηση μετά την αφήγηση, τέθηκαν αρχικά στα παιδιά δύο ερωτήσεις, που μπορείτε να τις διαβάσετε παρακάτω μαζί με τις απαντήσεις τους. Όλες οι απαντήσεις είναι αποδεκτές, γιατί αναφερόμαστε σε μια από τις διδακτικές παρεμβάσεις που έχουν σκοπό την καλλιέργεια της ενσυναίσθησης, γνωρίζοντας πόσο δύσκολη είναι αυτή η έννοια για τα παιδιά της προσχολικής ηλικίας.
-Πώς νομίζεις ότι αισθανόταν ο μικρός
κοκκινολαίμης όταν είχε
δώσει όλα τα
γιλεκάκια του στα ζώα που κρύωναν; Τι
λες να
σκεφτόταν;
Χρήστος Σ.: “Ο μικρός κοκκινολαίμης
κρύωνε πολύ, αλλά
σκεφτόταν: Έπρεπε να
τα δώσω τα γιλεκάκια μου στα ζώα που
κρύωναν. Εγώ θα αντέξω το κρύο. Και μετά
παρακάλεσε να τον
σώσει κάποιος.
Αισθανόταν καλά. Γιατί είχε βοηθήσει.
Κι αν ήμουν
εγώ στο παραμύθι θα τον
έπαιρνα στην αγκαλιά μου, που έχω
μεγάλη
καρδιά και θα γλίτωνε”.
Κωνσταντίνος: “Κρύωνε πολύ. Ένιωθε ότι
δε θα άντεχε άλλο.
Ένιωθε ότι κόντευε
να παγώσει και πονούσε η καρδιά του από
το
κρύο. Σκέφτηκε ότι καλά έκανε που
έδωσε τα γιλεκάκια του και
ζεστάθηκαν
τα άλλα ζώα αλλά τώρα έγινα κι εγώ κρύος
σαν τα ζώα
όταν κρύωναν και δεν έχω
κανένα γιλεκάκι. Τότε σκέφτηκε ότι
έπρεπε να μη δώσει το τελευταίο γιλεκάκι
του, να το κρατήσει για
να το φορέσει
και να μην παγώσει”.
Δ.: “Και το ποντικάκι, τι θα γινόταν
χωρίς το γιλέκο; Νομίζεις
ότι το σκέφτηκε αυτό ο
κοκκινολαίμης εκείνη την ώρα;
Κωνσταντίνος: “Ναι, και είπε μέσα του: Μακάρι να είχα
8
γιλεκάκια… Το έκανα για τους άλλους
αλλά μετάνιωσα που δεν
κράτησα το
τελευταίο για μένα”.
Μάνια: “Ο κοκκινολαίμης σκέφτηκε: Καλά
έκανα που τα
έδωσα... Γιατί ο κοκκινολαίμης ήταν καλός και ήθελε να βοηθήσει
τους
άλλους. Όμως, τώρα κρύωνε και δεν υπήρχε
τρόπος να
ζεσταθεί. Είχαν παγώσει τα
φτερά του. Αλλά, πάλι σκέφτηκε: Καλά
έκανα που τα έδωσα, γιατί έχω καλή καρδιά
και έσωσα τα άλλα
ζωάκια που θα πέθαιναν
από το κρύο”.
Τζωρτζίνα: “Ο κοκκινολαίμης ήταν πολύ
στενοχωρημένος, γιατί δεν
είχε κανένα
γιλεκάκι να φορέσει και σκεφτόταν:
Μακάρι να είχα
άλλο ένα, να είχα 8
γιλεκάκια, να φοράω ένα κι εγώ τώρα να
μην
παγώσω, αλλά δεν είχε ούτε κλωστές
να πλέξει ένα ακόμη
γιλεκάκι”
Δ.: Μετάνιωσε που τα είχε δώσει όλα;
Τζωρτζίνα: “Όχι, κυρία, δε μετάνιωσε, μόνο έλεγε
από μέσα του:
Μακάρι να είχα κι εγώ ένα
γιλεκάκι... Δε μετάνιωσε γιατί κρύωναν
και τα ζωάκια και ήθελε να τα βοηθήσει”.
Γιάννος: “Σκεφτόταν πως καλά έκανε που
τα έδωσε, γιατί αν δεν τα
έδινε δε θα
ένιωθε καλά επειδή θα πάγωναν από το
κρύο τα άλλα
ζώα. Όμως, ήταν χειμώνας
και χιόνιζε και ο μικρός κοκκινολαίμης
κρύωνε πάρα πολύ. Για λίγο μετάνιωσε
και σκέφτηκε: Αν δεν τα
έδινα, τώρα δε
θα κρύωνα. Δεν του είχε μείνει κανένα
γιλεκάκι.
Σκέφτηκε τότε να τα πάρει
πίσω, αλλά πάλι είπε: Όχι. Επειδή αν τα
έπαιρνε πίσω δε θα αισθανόταν ωραία
που θα πάγωναν τα άλλα
ζώα”.
Χρήστος Β.: "Ένιωθε κρύο και σκεφτόταν: Μακάρι να ερχόταν ο
άγιος Βασίλης να μου χάριζε ένα γιλέκο! Και ήρθε!"
Κίρκη: Σκεφτόταν: Μακάρι να είχα άλλα εφτά
γιλεκάκια...Σκεφτόταν πως είχε κάνει καλό στα άλλα ζώα, αλλά
στον εαυτό του δεν είχε κάνει κανένα καλό. Σκεφτόταν μήπως δεν
έπρεπε να είχε δώσει...Υπήρχαν δύο λάθη: Τα ζωάκια και ο ίδιος.
Στο τέλος είπε: Καλά έκανα που τα έδωσα, γιατί ήθελα πολύ να
βοηθήσω τα ζωάκια που κρύωναν.
Κωνσταντίνα: Σκεφτόταν ότι αν δεν τα είχε δώσει θα κρύωναν πολύ
τα ζωάκια και καλά έκανα που τα έδωσα για να μην πεθάνουν από
το κρύο. Ο κοκκινολαίμης ήταν τυχερός, γιατί του έδωσε ο άγιος
Βασίλης ένα γιλέκο και ζεστάθηκε.
Ζωή: Ένιωθε να κρυώνει πολύ. Σκέφτηκε τότε να πάρει πίσω το ένα
γιλεκάκι.
Δ: Από ποιο ζωάκι λες να το έπαιρνε πίσω;
Ζωή: Από το βάτραχο.
Δ.: Γιατί σκέφτηκε να πάρει πίσω το γιλέκο από το βάτραχο;
Ζωή: "Επειδή του άρεσε πιο πολύ το άσπρο γιλεκάκι. Γι' αυτό".
Δ.: Και δεν σκέφτηκε ότι ο βάτραχος θα κρύωνε;
Ζωή: "Ναι, το σκέφτηκε. Σκέφτηκε τότε ότι η καρδιά του βάτραχου
θα ράγιζε από το κρύο..."
Δ.: "Και τι έκανε τελικά;
Ζωή: "Τελικά, σκέφτηκε να πάρει το άσπρο γιλεκάκι από το βάτραχο
για λίγο. Θα το φόραγε για λίγο να ζεσταθεί και θα του το έδινε πάλι
να μην κρυώνει κι αυτός".
Μάριος: "Ένιωθε να κρυώνει πολύ ο κοκκινολαίμης. Αλλά καλά
έκανε που έδωσε τα γιλεκάκια του γιατί και τα άλλα ζώα κρύωναν
πολύ. Μετά είδε ένα μπουφάν που ήτανε κρεμασμένο σε ένα δέντρο
και το πήρε και το φόρεσε. Το μπουφάν το είχε αφήσει κρυφά ο
άγιος Βασίλης.
Δέσποινα: "Νομίζω ότι σκεφτόταν ότι έπρεπε να κάνει το καλό που
έκανε και έδωσε τα γιλεκάκια του στα ζώα που κρύωναν. Αλλά πάλι
σκεφτόταν: Όχι και όλα...Δεν έπρεπε να να δώσει και όλα κι αυτός
να μην έχει τίποτα να βάλει. Μετά σκέφτηκε πως και τα ζώα
κρύωναν πάρα πολύ και δεν έπρεπε να τα αφήσει χωρίς γιλέκο. Αν
είχα άλλα πέντε γιλεκάκια, σκεφτόταν θα είχα κι εγώ να βάλω
τώρα...
Δ.: Νομίζεις ότι μετάνιωσε λοιπόν που τα είχε δώσει και τα εφτά;
Δέσποινα: "Όχι, δε μετάνιωσε. Είχε καλή καρδιά".
Γιατί ο άγιος Βασίλης χάρισε ένα γιλεκάκι
στον μικρό κοκκινολαίμη;
Γιάννος: “Επειδή κι αυτός έδινε και γι’
αυτό σκέφτηκε ο άγιος
Βασίλης να του
χαρίσει ένα γιλεκάκι κόκκινο και ζεστό
για να μην
πεθάνει από το κρύο”.
Τζωρτζίνα: “Επειδή ο άγιος Βασίλης
κατάλαβε ότι κρύωνε πάρα
πολύ”.
Μάνια: “Γιατί είχε δώσει του έδωσε”.
Κωνσταντίνος: “Γιατί κι αυτός έδινε
και γι’ αυτό σκέφτηκε ο άγιος
Βασίλης
να του χαρίσει ένα γιλεκάκι”
Χρήστος Σ.: “Του έδωσε επειδή δεν είχε
κανένα γιλέκο πια, επειδή
ήταν φτωχός
που είχε δώσει όλα του τα γιλεκάκια στα
άλλα ζωάκια
που κρύωναν”.
Μάριος: "Γιατί ο κοκκινολαίμης ήταν πολύ καλός. Είχε βοηθήσει
τόσα ζώα".
Δέσποινα: "Γιατί είχε ξεπαγιάσει, ήταν γεμάτος πάγο και ο άγιος
Βασίλης τον βοήθησε".
Ζωή: "Γιατί ο κοκκινολαίμης θα πέθαινε από το κρύο και γιατί είχε
χαρίσει όλα του τα γιλεκάκια στα ζώα που κρύωναν. Ήταν καλός".
Χρήστος Β.: "Γιατί ο άγιος Βασίλης δίνει δώρα σε όλους, ακόμα και
στα ζώα. Ήταν τόσο καλό πουλί ο κοκκινολαίμης και γι' αυτό του
χάρισε ένα γιλέκο που το χρειαζόταν πολύ".
Κίρκη: "Γιατί ο άγιος Βασίλης κατάλαβέ πόσο καλός ήταν ο
κοκκινολαίμης και γι' αυτό του χάρισε ένα γιλεκάκι να
ζεσταθεί, που είχε παγώσει".
-----------------------------------------------------
Κι αν δεν ήταν η νύχτα που θα ερχόταν ο άγιος Βασίλης; Θα
μπορούσε άραγε ο μικρός κοκκινολαίμης να λύσει με κάποιο τρόπο
το μεγάλο του πρόβλημα και ποιος ή ποιοι θα ήταν αυτοί;
Και τι μας λέει με την απάντησή του ο Κωνσταντίνος; Μήπως υποδηλώνει ότι ο κοκκινολαίμης θα έπρεπε να είχε προβλέψει το πρόβλημα; Η πρόληψη σημαίνει προστασία...
Κι εκείνο το ποντικάκι τι θα γινόταν τελικά αν ο κοκκινολαίμης δεν του χάριζε το γιλεκάκι;
Αυτά είναι τα νέα πεδία για περαιτέρω συζήτηση και σκέψη.
Πάμε λοιπόν προσεχώς για ένα δεύτερο, πιο εποικοδομητικό γύρο....
Συνεχίζουμε:
17-01-2022- Νέοι προβληματισμοί και η αναζήτηση λύσεων
(Δημιουργικής Επίλυσης Πρόβλημα)
Αν ήσουν μέσα στο παραμύθι και έβλεπες τον κοκκινολαίμη να κρυώνει πάνω στη στέγη, θα του έλεγες κάτι; Θα έκανες κάτι;
Χρήστος Σ.: "Αν ήμουν μέσα στο παραμύθι, κυρία, θα έλεγα μπράβο στον κοκκινολαίμη και θα του έδινα ένα ρουχάκι από τα δικά μου για να ζεσταθεί. Θα τον έπαιρνα και μια αγκαλιά. Μετά θα του έλεγα: Γρήγορα σπίτι, γιατί θα παγώσεις από το κρύο!"
Μάριος: "Θα του έλεγα: Μπράβο, φίλε μου! Να μην ξαναπάς στη στέγη χωρίς γιλέκο, γιατί θα χιονίσει. Πήγαινε γρήγορα στη φωλιά σου!"
Κίρκη: "Πάρε μια ζακέτα από μένα!"
Κωνσταντίνα: "Γρήγορα να πας στο σπίτι σου, γιατί κάνει πολύ κρύο!"
Χρήστος Β.: "Τώρα που έδωσες όλα τα γιλέκα, να πας να μείνεις μαζί με ένα από τα ζωάκια που βοήθησες, για να είστε μαζί κοντά και να ζεσταθείς".
Δέσποινα: "Να πας γρήγορα πίσω στη φωλιά σου, γιατί χιονίζει και θα ξεπαγιάσεις!"
Ζωή: "Θα του έδινα κάτι που θα φόραγα και θα του έλεγα: Πάρε να ζεσταθείς και γρήγορα σπίτι!"
Μάνια: "Θα του έδινα μια δική μου μπλούζα και θα τον βοηθούσα να τη φορέσει. Ήταν τόσο καλός!"
Γιάννος: "Θα του έλεγα: Μπράβο που έδωσες τα γιλεκάκια σου στα ζώα που κρύωναν, αλλά τι θα κάνεις τώρα μέσα στο κρύο; Γρήγορα σπίτι σου να ζεσταθείς!"
Τζωρτζίνα: "Θα του έδινα ένα ρούχο και θα του έλεγα να πετάξει γρήγορα στη φωλιά του να μην παγώσει μέσα στο χιόνι".
Ας πούμε τώρα πως δεν ήσουν μέσα στο παραμύθι και πως δεν ήταν η νύχτα που θα ερχόταν ο άγιος Βασίλης, αλλά μια άλλη νύχτα του χειμώνα. Θα μπορούσε να σκεφτεί και να κάνει κάτι ο μικρός κοκκινολαίμης για να σωθεί από το κρύο;
Δέσποινα: "Ναι, θα μπορούσε να πάει να χτυπήσει με τη μύτη του το παράθυρο του σπιτιού από κάτω και να του ανοίξουν, να μπει και να ζεσταθεί".
Γιάννος: "Να μπει μέσα στο σπίτι από το παράθυρο, όταν θα ήταν ανοιχτό, να ζεσταθεί κοντά στη σόμπα και αν ήταν σβηστή κοντά στο τζάκι και μόλις ζεσταθεί θα μπορέσει να φύγει".
Κωνσταντίνα: "Θα μπορούσε να μπει μέσα στο σπίτι από την καμινάδα, που ήταν εκεί κοντά του στη στέγη".
Κίρκη: "Όχι! Να μη μπει από την καμινάδα, γιατί αν έχουν αναμμένο το τζάκι θα καεί! Εγώ θα του έλεγα να προσπαθήσει να γυρίσει στη φωλιά του".
Δ.: Ναι, αλλά πώς θα πετούσε ως εκεί, αφού είπαμε ότι τα φτερά του ήταν παγωμένα;
Κίρκη: "Περπατώντας με τα πόδια, αφού τα φτερά του ήταν παγωμένα. Τα πουλιά μπορούν και να περπατούν".
Δέσποινα: "Να προσπαθήσει με τα φτερά του και με τα πόδια του να προχωρήσει λίγο, να κατέβει από την καμινάδα αλλά να προσέξει να πέσει πάνω στο προστατευτικό του τζακιού ή στο πάτωμα, για να μην καεί".
Χρήστος Β. "Να κατέβαινε σιγά σιγά από τη στέγη και να έμπαινε στο σπίτι μόλις άνοιγε η πόρτα και να πάει να χωθεί σ' ένα κρεβάτι".
Χρήστος Σ.: "Μπορούσε να χτυπήσει την πόρτα του σπιτιού. Αλλά εγώ θα έλεγα καλύτερα να παρακαλέσει το Θεούλη να του κάνει ένα καλό και να του φέρει ένα γιλέκο. Θα έπεφτε το γιλέκο από τον αέρα.
Δ.: Τι εννοείς;
Χρήστος Σ. "Από κει θα του το έστελνε ο Θεούλης, από τον αέρα. Και μετά θα το φορούσε και θα ζεσταινόταν τα φτερά του και θα μπορούσε να γυρίσει σπίτι του. Καλύτερα να κάνει κι άλλη προσευχή να στείλει ο Θεούλης μια μπουλντόζα γεμάτη με γιλεκάκια και να κατέβει κάτω στο δρόμο να πάρει όσα θέλει να έχει να ζεσταίνεται".
Ζωή: "Δεν είχε άλλα γιλέκα, αλλά είχε στο σπίτι του ένα κασκόλ. Θα έπρεπε να πάει παρπατητά να το φορέσει και να ξαναβγεί άμα ήθελε".
Μάνια: "Θα μπορούσε να φωνάξει, τσίου, τσίου. Τότε θα τον άκουγε κάποιος από το σπίτι και θα τον έπαιρνε στα χέρια του να τον ζεστάνει".
Τζωρτζίνα: "Να προσπαθούσε να κουνήσει τα φτερά του για να πέσει το χιόνι από πάνω του και να ζεσταθεί λίγο και τότε θα μπορούσε να πετάξει στη φωλιά του".
Τζωρτζίνα: Ο μικρός κοκκινολαίμης με το πράσινο πλεχτό του γιλεκάκι. Ζωγραφική και κολλάζ
Γιάννος, Χρήστος Σ., Μάνια, Τζωρτζίνα, Κωνσταντίνος: Τα εφτά και ένα γιλεκάκια του μικρού κοκκινολαίμη, με τη σειρά χρωμάτων που αναφέρεται στο παραμύθι και αριθμημένα
Γιάννος: Αποτύπωση της αντίστροφης αρίθμησης που έγινε προφορικά από όλα τα παιδιά. Είχε εφτά γιλεκάκια και δίνοντας ένα κάθε φορά δεν του έμεινε κανένα-0. Δέσποινα: Μια άλλη αντίστροφη αρίθμηση-17/01/2022
Μάνια: Τα γιλεκάκια του κοκκινολαίμη - όσα θα ήθελε να έχει-
Γιάννος: Τα γιλεκάκια του κοκκινολαίμη στεγνώνουν στο σκοινί
Κωνσταντίνος: Τα γιλεκάκια του κοκκινολαίμη στεγνώνουν απλωμένα
Τζωρτζίνα: Τα γιλεκάκια του κοκκινολαίμη στεγνώνουν απλωμένα
Κωνσταντίνα: Ο κοκκινολαίμης έχει απλώσει τα εφτά του γελεκάκια για να στεγνώσουν -17/01/2022
Κίρκη: Ο κοκκινολαίμης στη χιονισμένη στέγη-17/01/2022
Χρήστος Β.: Ο κοκκινολαίμης και ο βάτραχος-17/01/2022
Κίρκη: Ο κοκκινολαίμης-17/01/2022
Χρήστος Σ.: Ο κοκκινολαίμης τρέμει από το κρύο-17/01/2022
Μάριος: Ο κοκκινολαίμης με το πράσινο γιλεκάκι του-17/01/2022
Τζωρτζίνα: Ο κοκκινολαίμης και ο βάτραχος-17/01/2022
Ζωή: Ο κοκκινολαίμης με την ενυδρίδα και το μωρό της-17/01/2022
Κωνσταντίνος: Ο βάτραχος και ο λαγός με τα ζεστά γιλεκάκια που τους χάρισε ο κοκκινολαίμης
Τζωρτζίνα:Ο κοκκινολαίμης-17/01/2022
Τζωρτζίνα: Ο αγαπημένος μας μικρός κοκκινολαίμης (ανάμεσα σε καρδιές)
Μάνια: Ο κοκκινολαίμης μέσα στο χιόνι-17/01/2022
Γιάννος: Ο κοκκινολαίμης κρυώνει γιατί χιονίζει-17/01/2022
Γιάννος: Ο μικρός κοκκινολαίμης στην αγκαλιά του άγ. Βασίλη
Και τώρα δείτε τον κοκκινολαίμη και άλλα πουλάκια στο χιόνι και ακούστε ένα ωραίο τραγούδι, ΤΟ ΠΑΓΩΜΕΝΟ ΠΟΥΛΙ, από την Παιδική Χορωδία του Δημοτικού Ωδείου Λάρισας, σε στίχους Χάρη Σακελλαρίου και μουσική Μίκη Θεοδωράκη.
Η Μαλάμω με τα κουρέλια που της έχουν φορέσει οι καλικάντζαροι
