Νηπιαγωγείο Λευκών Πάρου: Η Πλούμπω και η Μαλάμω

Η Πλούμπω και η Μαλάμω είναι μια ελληνική παραδοσιακή ιστορία για δυο

κορίτσια που, μια παραμονή Χριστουγέννων, συναντήθηκαν με

καλικάντζαρους στο μύλο του χωριού και έζησαν η καθεμιά τη δική της

περιπέτεια. Με το λιτό λόγο της ιστορίας και τις αντιθέσεις που

παρουσιάζονται, τα παιδιά αντιλήφθηκαν εύκολα πώς η αντιμετώπιση των

δυσκολιών από τον άνθρωπο μπορεί να είναι επιτυχής εάν υπάρχουν

συγκεκριμένες προϋποθέσεις. Δηλαδή, χαρακτηριστικά της

προσωπικότητας ενός δυναμικού ατόμου που δε χάνει την ψυχοβιολογική

του προσαρμογή στις αντιξοότητες,

αλλά με δυναμισμό, αυτοπεποίθηση και ψυχική δύναμη, νικάει το φόβο και

τη ματαίωση, σκέφτεται λογικά και βρίσκει λύσεις στο πρόβλημά του αλλά,

ταυτόχρονα μπορεί να βοηθάει και τους άλλους που έχουν ανάγκη.

Κάπως έτσι ήταν η Πλούμπω της ιστορίας, σε αντίθεση με τη Μαλάμω,

η οποία χωρίς την ανάλογη καλλιέργεια και παιδεία, όχι μόνο δεν καταφέρνει

όσα η Πλούμπω, αλλά ένα χείριστο αποτέλεσμα, το ακριβώς αντίθετο με

αυτό της Πλούμπως και τη γελοιοποίησή της σε όλο

το χωριό.

(Οι γονείς είναι χρήσιμο να ζητήσετε από τα παιδιά να σας αναδιηγηθούν την ιστορία)

Μετά την ανάγνωση της ιστορίας ζήτησα από τα παιδιά να πουν την άποψή

τους για τις δύο ηρωίδες της ιστορίας, καθώς και για τους καλικάντζαρους.

Να χαρακτηρίσουν, δηλαδή, τα βασικά πρόσωπα και φυσικά να

αιτιολογήσουν την άποψή τους. Και όλα, στην ωραία συζήτηση που κάναμε,

ήταν πολύ εύστοχα.

Για άλλη μια φορά λοιπόν, ένα καλό κείμενο και η κατάλληλη επεξεργασία

του, έδωσε φως στην προσπάθεια να καλλιεργήσουμε την προσωπικότητα

των παιδιών, δίνοντάς τους πρότυπα συμπεριφοράς που, μέσω του

μηχανισμού της ταύτισης, μένουν στη μνήμη και στην ψυχή τους δυναμικά

και τα διαμορφώνουν χωρίς να το καταλαβαίνουν, γιατί ή διαδικασία γίνεται

χωρίς στείρο διδακτισμό.

Την ιστορία τη διάβασα στα παιδιά από το υπέροχο βιβλίο (κειμήλιο από τα παιδικά

μου χρόνια) της Φ. Παπαλουκά “Ιστορίες σαν παραμύθια” εκδόσεις Αστέρος, με

υπέροχες ζωγραφιές του Γιώργου Βακαλό. Αυτές οι ζωγραφιές (όπως και του

Κοψίδη και του Κόντογλου που έχουν ζωγραφίσει τα ελληνικά παραμύθια του Γ.

Μέγα) δένουν απόλυτα με τα παραδοσιακά κείμενα και χωρίς το μεγάλο φορτίο των

χρωμάτων, μοιάζουν να ξεπηδούν μέσα από τα γράμματα του βιβλίου φέρνοντας

τα παιδιά σε επαφή με μια άλλου είδους εικονογράφηση και μια υψηλού επιπέδου

αισθητική.

Η κεντρική εικόνα της ιστορίας διά χειρός Γ. Βακαλό από το Βιβλίο "Ιστορίες σαν παραμύθια". Η Πλούμπω στο μύλο, περιτριγυρισμένη από τους καλικάντζαρους, στολισμένη με όλα όσα τους ζήτησε και στην άκρη ο μυλωνάς δεμένος

Ας δούμε πώς χαρακτήρισαν τα παιδιά τις ηρωίδες και τους ήρωες της ιστορίας, με τα δικά τους λόγια:

Η Πλούμπω:

Έξυπνη, πολύ έξυπνη, γιατί σκέφτηκε με το μυαλό της για να λύσει το πρόβλημα, που ήθελαν να την παντρευτούν οι καλικάντζαροι, και έτσι γλίτωσε.

Ήταν έξυπνη, γιατί σκέφτηκε να ζητάει από τους καλικάντζαρους χρυσά γοβάκια, ζώνη και άλλα πολλά πράγματα και έτσι οι καλικάντζαροι έτρεχαν για να τα βρουν και τότε η Πλούμπω βρήκε χρόνο και ξέδεσε το μυλωνά, που τον είχαν δέσει οι καλικάντζαροι με ένα σκοινί. Τους έδιωχνε από το μύλο τους καλικάντζαρους για να πάνε να της φέρουν τα πράγματα.

Ήταν πολύ έξυπνη, γιατί οι καλικάντζαροι τα έβρισκαν εύκολα αυτά που τους ζητούσε, το φουστάνι, τη ζώνη, τα γοβάκια και τότε σκέφτηκε να τους ζητήσει τα δαντελένια γάντια, επειδή αυτά δεν υπήρχαν στο χωριό και οι καλικάντζαροι πήγαν στην πόλη για να τα βρουν και άργησαν πολύ να γυρίσουν και η Πλούμπω πρόλαβε να λύσει το μυλωνά και να φύγουν γρήγορα με το γαϊδούρι.

Όμορφη, και ας φορούσε τα παλιά τα ρούχα. Αλλά όταν οι καλικάντζαροι της έφεραν το φουστάνι, τα γοβάκια τα χρυσά, το χτενάκι, το κολιέ και τη ζώνη τη χρυσή, ήτανε πιο όμορφη.

Καλή, γιατί είχε καλή καρδιά και ήθελε να λύσει το μυλωνά που τον είχαν δεμένο οι καλικάντζαροι μέσα στο μύλο. Ήθελε να τον ελευθερώσει και τον ελευθέρωσε. Σκεφτότανε και τους άλλους όχι μόνο τον εαυτό της, γι' αυτό ήτανε καλή.

Ευγενική, γιατί δε θύμωνε και γιατί βοήθησε το μυλωνά και τον πήρε μαζί της και φύγανε από τους καλικάντζαρους και γυρίσανε μαζί στο χωριό τους.

Είχε υπομονή, γιατί δε θύμωσε με τους καλικάντζαρους αλλά σκέφτηκε μια πολύ καλή ιδέα. Δε νευρίασε όταν της είπαν οι καλικάντζαροι να χορέψουνε ούτε θύμωσε. Λιγάκι στην αρχή φοβήθηκε που τους είδε αλλά μετά ξεφοβήθηκε και σκέφτηκε.

Η Μαλάμω:

Παλαβή, χαζή, ατσούμπαλη, άσχετη, ανακατωσούρα, χάλια, γιατί δεν είχε ιδέες, δεν ήξερε τι θέλει. Ζητούσε τον ουρανό με τ' άστρα, τη γη με τα λουλούδια και τη θάλασσα με τα ψάρια και αυτό ήταν χαζό, γιατί δεν μπορούσε να γίνει.

Κακιά, γιατί κοίταζε μόνο τον εαυτό της και δεν την ένοιαζε που ο μυλωνάς ήτανε δεμένος.

Άσκημη γιατί ήτανε κακιά και μετά που της βάλανε πάνω της τα σαμιαμίδια και τα βατράχια και τα κουρέλια έγινε ακόμα πιο άσχημη.

Δεν είχε καθόλου υπομονή, γιατί ήθελε να της φέρουνε οι καλικάντζαροι γρήγορα τον ουρανό με τ' άστρα, τη θάλασσα με τα ψάρια και τη γη με τα λουλούδια και αυτά δεν γίνονται. Καθόλου υπομονή δεν είχε.

Ζηλιάρα, γιατί ζήλεψε όταν είδε την Πλούμπω με το ωραίο φουστάνι, τα χρυσά γοβάκια, το κολιέ, τη χρυσή τη ζώνη και ήθελε κι αυτή τα ίδια, για να μην είναι η Πλούμπω μόνο όμορφη αλλά και αυτή και να τη δούνε στο χωριό και να λένε: Ουάου!

Οι καλικάντζαροι:

Μεγάλα πειραχτήρια, γιατί πειράζουνε τους ανθρώπους, τα παιδιά, τις γριές και τους γέρους και τους ζητάνε να χορέψουνε. Αυτό ζητήσανε και από την Πλούμπω.

Χαζοί, γιατί ήθελαν να παντρευτούν την Πλούμπω και η Πλούμπω τους κορόιδευε και αυτοί την πιστεύανε. Πιστεύανε ότι αν της φέρουν αυτά τα πράγματα που τους ζητούσε θα τους παντρευτεί. Σιγά μην τους παντρευτεί! Αυτή ήτανε τόσο έξυπνη και όμορφη και είχε μια φανταστική ιδέα.

Γιάννος, Ζωή, Τζωρτζίνα, Μάνια, Κωνσταντίνα, Χρήστος Β., Βασιλική, Κίρκη, Χρήστος Σ., Δέσποινα, Ολίβια

Και τώρα μια ομαδική απεικόνιση της Πλούμπως με κολάζ και ατομικές απεικονίσεις της Πλούμπως και στο τέλος (3) της Μαλάμως με ζωγραφική:

Πάνω δεξιά τα δαντελένια γάντια, που σκέφτηκε να ζητήσει η Πλούμπω από τους καλικάντζαρους για να τους κάνει να καθυστερήσουν ψάχνοντάς τα, επειδή τέτοια δεν υπήρχαν στο χωριό.