Μια ακόμη εποικοδομητική συζήτηση με τα παιδιά με αφορμή ένα βιβλίο
ΞΟΥΤ
Φωτεινή Σκαλίδη & Ζωή Τσάμπρα
Εκδόσεις Μίλητος
"Σε κάθε δρόμο, σε κάθε γωνιά της γης, μπορεί κι εσείς να συναντήσετε έναν Ξουτ. Θα τον αναγνωρίσετε από το αδύναμό του σώμα, από τις φοβισμένες του κινήσεις και από το ζεστό του βλέμμα" (Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου).
Η ιστορία μιλάει για έναν μικρό, αδέσποτο σκύλο, που όλοι όσοι τον πήραν στο σπίτι τους, παρά την αφοσίωση που τους έδειχνε, έβρισκαν κάποιο λόγο για να τον διώξουν, μ' ένα σκληρό ξουτ! Άκουσε τόσες πολλές φορές αυτή τη λέξη, που νόμιζε πως Ξουτ ήταν το όνομά του.
Μια γριά κυρία τον έδιωξε, γιατί μια μέρα που τον άφησε πολλές ώρες μόνο του στο σπίτι, ο Ξουτ δεν άντεξε και έβρεξε λίγο το χαλάκι. Ένα ζευγάρι τον έδιωξε γιατί προτίμησε έναν όμορφο σκύλο ράτσας. Ένας φοιτητής γιατί, τις ώρες που έλειπε, ο Ξουτ γάβγιζε, επειδή ένιωθε στενοχώρια, και ενοχλούσε τους γείτονες. Ένα άλλο ζευγάρι, γιατί απέκτησε μωρό κι ένας φύλακας εργοστασίου γιατί δεν ήταν τόσο άγριος σκύλος, όσο έπρεπε.
Μια μέρα όμως η αγάπη και η φροντίδα ήρθε για τον Ξουτ από έναν άνθρωπο που είχε χάσει την όρασή του. Όλα ξεκίνησαν τη στιγμή που ο Ξουτ βοήθησε αυτόν τον άνθρωπο να περάσει απέναντι στο δρόμο με τα αυτοκίνητα. Από τότε έζησαν μαζί καλά και ήρεμα, γιατί ο ένας κάλυπτε σημαντικές ανάγκες του άλλου.
Τα παιδιά άκουσαν με μεγάλο ενδιαφέρον την ιστορία του Ξουτ και ζωγραφίζοντας εικόνες που τα εντυπωσίασαν, συζητούσαν μεταξύ τους για τη συμπεριφορά των ανθρώπων που τον έδιωχναν.
Όποιο παιδί καλούσα τις επόμενες μέρες για να συζητήσουμε όσα έγιναν στην ιστορία αυτή, ερχόταν πρόθυμα και θυμόταν όλα όσα συνέβησαν.
Οι ερωτήσεις που έθεσα ήταν απλές και αυτονόητες, αλλά ικανές για να εκφράσουν τα παιδιά τα συναισθήματα και τις απόψεις τους αλλά και για να αξιολογήσουν τις συμπεριφορές των ηρώων κάνοντας τις δικές τους προτάσεις.
Αρχικά λοιπόν προέτρεψα τα παιδιά να εστιάσουν στη συμπεριφορά των ηρώων του παραμυθιού που έδιωξαν τον Ξουτ και στη συνέχεια στη συμπεριφορά του ήρωα με τα προβλήματα όρασης.
Αρχικά λοιπόν προέτρεψα τα παιδιά να εστιάσουν στη συμπεριφορά των ηρώων του παραμυθιού που έδιωξαν τον Ξουτ και στη συνέχεια στη συμπεριφορά του ήρωα με τα προβλήματα όρασης.
Οι ερωτήσεις:
α) Αν ήσουν κι εσύ μέσα στην ιστορία και έβλεπες όλα όσα έγιναν, τι θα έλεγες στη γριά κυρία, στο ζευγάρι που πήρε καινούριο σκύλο, στο φοιτητή, στο ζευγάρι που απέκτησε μωρό και στο φύλακα;
β) Στον κύριο που είχε χάσει την όρασή του τι θα έλεγες;
Οι απαντήσεις της Αναστασίας:
"Στην κυρία θα έλεγα να πάει να πλύνει το χαλάκι και να μη διώξει τον Ξουτ. Θα της έλεγα, δεν βλέπεις που αισθάνεται μοναχούλι και στενοχωρημένο;
Στους άλλους που πήρανε καινούριο σκύλο, εκείνο τον όμορφο, θα τους έλεγα, μα δε βλέπετε πως και ο Ξουτ είναι όμορφος; Τι πράματα είναι αυτά, να διώχνετε ένα σκυλάκι που είναι τόσο καλό; Τον άλλο να μην τον παίρνατε, όχι να πάτε να διώξετε τον Ξουτ!
Στο φοιτητή θα του έλεγα να ανοίξει μια μικρή τρυπούλα στην πόρτα για να βγαίνει ο Ξουτ έξω λιγάκι και να πει στους γείτονες να τον προσέχουνε. Να μη φωνάζουνε γιατί γαβγίζει, γιατί τι να κάνει που ήτανε ένα μικρό σκυλάκι μοναχό του τόσες ώρες; Ε, μα κι αυτοί πια!
Στη γυναίκα που γέννησε το μωρό θα έλεγα να βάλει τον Ξουτ, έξω στην αυλή σε ένα σπιτάκι με το φαγητό του και το νερό του και να κάθεται αυτή μέσα να φροντίζει το μωρό της. Ο πατέρας να τον πηγαίνει βόλτα. Άμα μεγαλώσει το μωρό, τότε να τον βάλει μέσα γιατί ο Ξουτ δε θα το πείραζε. Και το μωρό θα έκανε χαρές που θα έβλεπε το σκυλάκι και θα παίζανε μαζί. Θα της έλεγα, τι φοβάσαι και διώχνεις το σκυλάκι; Δε βλέπεις πόσο καλό είναι; Αυτά.
Στο φύλακα θα του έλεγα: Να πάρεις έναν άλλο σκύλο, άμα θέλεις, που να είναι άγριος και να γαβγίζει, να κάνεις τη δουλειά σου, και τον Ξουτ να τον κρατήσεις σε μιαν άκρη να σου κάνει παρέα".
"Στον κύριο που είχε χάσει την όρασή του θα του έλεγα μπράβο που πήρε τον Ξουτ και δεν τον έδιωξε ποτέ".
Οι απαντήσεις του Μάνου:
"Στη γριά κυρία, θα έλεγα: Το χαλάκι θα το πλύνω εγώ! Δεν έγινε και κάτι σοβαρό. Να τον κρατήσεις τον Ξουτ!
Στο φοιτητή θα έλεγα: Εμένα με λένε Μάνο και είμαι από την Πάρο. Εσένα; Θα τον γνώριζα... και μετά θα του έλεγα: Θα μένω εγώ να προσέχω τον Ξουτ κι εσύ πήγαινε στο μάθημά σου.
Σ' αυτούς που πήρανε τον ωραίο σκύλο θα έλεγα: Αφήστε τον! Τι θα σας κάνει ένα μικρό σκυλάκι και του λέτε ξουτ;
Στην κυρία που γέννησε το μωρό θα έλεγα: Άστο το σκυλάκι, μην το διώχνεις. Εγώ θα το έβαζα στο υπόγειο. Θα άναβα κεράκια για να βλέπει, θα του έβαζα φαγητάκι για να τρώει και νεράκι για να πίνει και θα είχα κόψει μια πορτίτσα να τριγυρίζει άμα θέλει. Γιατί δεν το κάνεις κι εσύ αυτό;
Στο φύλακα θα έλεγα: Πάρε ένα μαντρόσκυλο για να είναι άγριο και να γαβγίζει και δώσε μου εμένα τον Ξουτ να τον κρατήσω στο σπίτι μου.
Στον κύριο που είχε χάσει την όρασή του θα του έλεγα: Κύριε, κράτα για πάντα το σκυλάκι, που είσαι τόσο καλός άνθρωπος και δε διώχνεις σκυλάκια. Θα είναι πολύ ωραία η ζωή με τον Ξουτ, γιατί θα σε προσέχει και θα τον προσέχεις κι εσύ που όλοι τον έδιωχναν".
Οι απαντήσεις του Τριαντάφυλλου:
"Στη γριά θα έλεγα (άμα ήμουνα μέσα στην ιστορία και με είχε γνωρίσει): Κυρία, άμα ο Ξουτ λερώνει το χαλάκι, θα έρχομαι να το πλένω εγώ. Εύκολο είναι... Δεν είναι σωστό να διώξεις ένα τόσο καλό σκυλάκι.
Στο φοιτητή θα έλεγα: Να δώσεις σε ένα φίλο σου το σκυλάκι και να το παίρνεις το βράδυ που θα γυρίζεις. Γίνεται αυτό.
Στην κυρία που γέννησε το μωράκι της θα έλεγα: Κυρία, τον Ξουτ θα έρθω εγώ και θα τον κρύψω σε ένα δωμάτιο να τον προσέχω, μέχρι να μεγαλώσει το μωράκι σου.
Στο φύλακα θα έλεγα: Ο Ξουτ τι θα σου κάνει; Τίποτα. Πάρε ένα μεγάλο σκύλο, άγριο, και άμα δε θέλεις καθόλου τον Ξουτ, θα τον κρατήσω εγώ.
Στον κύριο που είχε χάσει την όρασή του και δεν έβλεπε, θα έλεγα: Εσύ, που είσαι καλός κύριος και αγαπάς τα σκυλιά, θα έχεις ένα σκύλο που δεν έχει κανένα να τον φροντίζει. Μπράβο σου! Θα κερδίσεις που θα προσέχεις τον Ξουτ, γιατί κι αυτός θα σε φροντίζει".
Οι απαντήσεις του Κωνσταντίνου Μ.:
"Στη γριά κυρία θα έλεγα: Να μην το διώξεις το σκυλάκι. Δε σκέφτεσαι πως θα στενοχωριέται; Το χαλάκι μπορείς να το πλύνεις και όλα θα είναι καλά.
Σ' αυτούς που πήρανε τον όμορφο σκύλο θα έλεγα: Όλοι τον διώχνουνε τον Ξουτ. Γιατί τον διώχνετε κι εσείς; Θα μπορούσατε να μην τον αγοράσετε αυτόν τον σκύλο. Για δείτε... και ο Ξουτ είναι όμορφος!
Στο φοιτητή θα έλεγα: Άφησε ξεκλείδωτη την πόρτα ή πες σε ένα φίλο σου να έρθει στο σπίτι σου και να φυλάει τον Ξουτ, όταν λείπεις εσύ στο μάθημά σου.
Στην κυρία που γέννησε το μωρό θα έλεγα: Μπορείτε να βάλετε κάπου έξω το σκυλάκι, σε ένα σπιτάκι για σκύλους, να μη φοβάται το μωρό".
Δασκάλα: Νομίζεις ότι θα φοβόταν το μωρό;
Κωνσταντίνος: Ναι, μπορεί, επειδή ήταν μωρό. Αργότερα, που θα μεγάλωνε, δε θα φοβόταν και θα έπαιζε με το σκυλάκι".
Στο φύλακα θα έλεγα: Να μην τον διώξεις τον Ξουτ. Πάρε ένα μαντρόσκυλο και μπορείς να τα έχεις και τα δύο. Το μαντρόσκυλο μπορεί να μάθει στον Ξουτ να είναι πιο άγριος.
Οι απαντήσεις του Μάνου:
"Στη γριά κυρία, θα έλεγα: Το χαλάκι θα το πλύνω εγώ! Δεν έγινε και κάτι σοβαρό. Να τον κρατήσεις τον Ξουτ!
Στο φοιτητή θα έλεγα: Εμένα με λένε Μάνο και είμαι από την Πάρο. Εσένα; Θα τον γνώριζα... και μετά θα του έλεγα: Θα μένω εγώ να προσέχω τον Ξουτ κι εσύ πήγαινε στο μάθημά σου.
Σ' αυτούς που πήρανε τον ωραίο σκύλο θα έλεγα: Αφήστε τον! Τι θα σας κάνει ένα μικρό σκυλάκι και του λέτε ξουτ;
Στην κυρία που γέννησε το μωρό θα έλεγα: Άστο το σκυλάκι, μην το διώχνεις. Εγώ θα το έβαζα στο υπόγειο. Θα άναβα κεράκια για να βλέπει, θα του έβαζα φαγητάκι για να τρώει και νεράκι για να πίνει και θα είχα κόψει μια πορτίτσα να τριγυρίζει άμα θέλει. Γιατί δεν το κάνεις κι εσύ αυτό;
Στο φύλακα θα έλεγα: Πάρε ένα μαντρόσκυλο για να είναι άγριο και να γαβγίζει και δώσε μου εμένα τον Ξουτ να τον κρατήσω στο σπίτι μου.
Στον κύριο που είχε χάσει την όρασή του θα του έλεγα: Κύριε, κράτα για πάντα το σκυλάκι, που είσαι τόσο καλός άνθρωπος και δε διώχνεις σκυλάκια. Θα είναι πολύ ωραία η ζωή με τον Ξουτ, γιατί θα σε προσέχει και θα τον προσέχεις κι εσύ που όλοι τον έδιωχναν".
Οι απαντήσεις του Τριαντάφυλλου:
"Στη γριά θα έλεγα (άμα ήμουνα μέσα στην ιστορία και με είχε γνωρίσει): Κυρία, άμα ο Ξουτ λερώνει το χαλάκι, θα έρχομαι να το πλένω εγώ. Εύκολο είναι... Δεν είναι σωστό να διώξεις ένα τόσο καλό σκυλάκι.
Στο φοιτητή θα έλεγα: Να δώσεις σε ένα φίλο σου το σκυλάκι και να το παίρνεις το βράδυ που θα γυρίζεις. Γίνεται αυτό.
Στην κυρία που γέννησε το μωράκι της θα έλεγα: Κυρία, τον Ξουτ θα έρθω εγώ και θα τον κρύψω σε ένα δωμάτιο να τον προσέχω, μέχρι να μεγαλώσει το μωράκι σου.
Στο φύλακα θα έλεγα: Ο Ξουτ τι θα σου κάνει; Τίποτα. Πάρε ένα μεγάλο σκύλο, άγριο, και άμα δε θέλεις καθόλου τον Ξουτ, θα τον κρατήσω εγώ.
Στον κύριο που είχε χάσει την όρασή του και δεν έβλεπε, θα έλεγα: Εσύ, που είσαι καλός κύριος και αγαπάς τα σκυλιά, θα έχεις ένα σκύλο που δεν έχει κανένα να τον φροντίζει. Μπράβο σου! Θα κερδίσεις που θα προσέχεις τον Ξουτ, γιατί κι αυτός θα σε φροντίζει".
Οι απαντήσεις του Κωνσταντίνου Μ.:
"Στη γριά κυρία θα έλεγα: Να μην το διώξεις το σκυλάκι. Δε σκέφτεσαι πως θα στενοχωριέται; Το χαλάκι μπορείς να το πλύνεις και όλα θα είναι καλά.
Σ' αυτούς που πήρανε τον όμορφο σκύλο θα έλεγα: Όλοι τον διώχνουνε τον Ξουτ. Γιατί τον διώχνετε κι εσείς; Θα μπορούσατε να μην τον αγοράσετε αυτόν τον σκύλο. Για δείτε... και ο Ξουτ είναι όμορφος!
Στο φοιτητή θα έλεγα: Άφησε ξεκλείδωτη την πόρτα ή πες σε ένα φίλο σου να έρθει στο σπίτι σου και να φυλάει τον Ξουτ, όταν λείπεις εσύ στο μάθημά σου.
Στην κυρία που γέννησε το μωρό θα έλεγα: Μπορείτε να βάλετε κάπου έξω το σκυλάκι, σε ένα σπιτάκι για σκύλους, να μη φοβάται το μωρό".
Δασκάλα: Νομίζεις ότι θα φοβόταν το μωρό;
Κωνσταντίνος: Ναι, μπορεί, επειδή ήταν μωρό. Αργότερα, που θα μεγάλωνε, δε θα φοβόταν και θα έπαιζε με το σκυλάκι".
Στο φύλακα θα έλεγα: Να μην τον διώξεις τον Ξουτ. Πάρε ένα μαντρόσκυλο και μπορείς να τα έχεις και τα δύο. Το μαντρόσκυλο μπορεί να μάθει στον Ξουτ να είναι πιο άγριος.
Στον κύριο που είχε χάσει την όρασή του θα του έλεγα: Μπράβο σου, που πήρες κοντά σου τον Ξουτ! Γιατί ο Ξουτ σε βοήθησε να περάσεις το δρόμο και τώρα τον βοηθάς κι εσύ που τον έχεις στο σπίτι σου και δεν τον διώχνεις".
Οι συζητήσεις έγιναν την ημέρα Ατόμων με Αναπηρία (ΑμεΑ) (03/12/2019) και με κάθε παιδί ξεχωριστά. Είναι εντυπωσιακό το γεγονός ότι κάποια παιδιά έδωσαν σχεδόν ίδιες απαντήσεις.
Εύχομαι η αγνότητα, η ευαισθησία απέναντι στα ζώα αλλά και απέναντι στους ανθρώπους που αντιμετωπίζουν κάποιο σημαντικό πρόβλημα να υπάρχει πάντα στην καρδιά και στη σκέψη τους.
Γιάννα Σέργη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σχόλιο: