Ο ΣΠΟΥΡΓΙΤΗΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΗΘΕΛΕ ΝΑ ΠΕΘΑΝΕΙ-ΟΙ ΕΠΟΙΚΟΔΟΜΗΤΙΚΕΣ ΜΑΣ ΣΥΖΗΤΗΣΕΙΣ ΜΕΤΑ ΤΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ

 ΣΤΟΧΟΙ:

• Καλλιέργεια ενσυναίσθησης και αναγνώριση της αξίας του άλλου
• Οικειοποίηση καταστάσεων δυναμισμού στην αντιμετώπιση δυσκολιών (ανοχή στις ματαιώσεις) και παραδείγματα συμπεριφορών προς αποφυγή
• Καλλιέργεια δημιουργικής σκέψης και ικανότητας επίλυσης προβλημάτων
• Καλλιέργεια προφορικού λόγου, έκφρασης συναισθημάτων και απόψεων

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙΟΥ: Ένας σπουργίτης τρώει μερικά μπιζέλια από αυτά που φυτεύει ένας γεωργός στο χωράφι του. Ο γεωργός θυμώνει και υποβάλλει το σπουργίτη σε τρεις σκληρές δοκιμασίες με σκοπό να τον θανατώσει. Ο σπουργίτης διακωμωδεί τις δυσκολίες και καταφέρνει με τη δύναμη της θέλησης και της υψηλής ανοχής στη ματαίωση που έχει, να βγει νικητής και να πετάξει και πάλι ελεύθερος.

Από το βιβλίο: Γιάννα Σέργη, Η μυρμήγκω και άλλα κλιμακωτά παραμύθια. Εκδόσεις Πατάκη. Εύκολη πρόσβαση  στις ερωτήσεις μετά από κάθε παραμύθι του βιβλίου εδώ: https://www.patakis.gr/files/1193167.pdf

ΕΡΩΤΗΣΗ: Πώς νομίζεις ότι αισθάνθηκε ο σπουργίτης όταν με το «πριτς» που έκανε ο γεωργός βγήκε πάλι στον αέρα και πέταξε ψηλά; Γιατί;

ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ:

Χρήστος Σ.: “Αισθάνθηκε πολύ καλά, γιατί ξέφυγε και είπε: -Το ήξερα ότι μπορώ να ξεφύγω!”

Χρήστος Β. “Καλά αισθάνθηκε, γιατί ο γεωργός ήταν πολύ κακός με το σπουργίτη. Ο σπουργίτης μόλις βγήκε φώναξε: Ζήτω που βγήκα!”. Ήταν τόσο σκληρός και δυνατός επειδή είχε φάει τα μπιζέλια που έχουν σίδηρο. Ήταν άδικο αυτό που έκανε ο γεωργός, γιατί δεν ήταν ωραίο για ένα μικρό πουλάκι να κάνει τόσες τιμωρίες. Το σπουργιτάκι πεινούσε και δεν έβρισκε να φάει και πήρε λίγα μπιζέλια. Ο γεωργός έπρεπε να το καταλάβει αυτό”.

Κωνσταντίνα: “Αισθάνθηκε τόσο ωραία και φώναξε “Ξέφυγα!” γιατί επιτέλους βγήκε από το γεωργό που ήθελε να τον φάει”.

Τζωρτζίνα: “Αισθανόταν πολύ καλύτερα γιατί φοβότανε εκεί μέσα κι ήταν σκοτεινά. Αλλά είχε πιστέψει ότι είναι πιο έξυπνος από το γεωργό, γιατί είχε κερδίσει και τώρα ήξερε τι να κάνει. Ήξερε ότι μπορούσε να βγει και βγήκε!”

Κίρκη: “Αισθάνθηκε πολύ καλά γιατί γλίτωσε”.

Βασιλική: “Πολύ ωραία, γιατί του άρεσε που τα κατάφερε και ήταν ελεύθερος να πετάξει όπου θέλει”.

Ελένη: “Πολύ ωραία, γιατί πέταξε και είχε μάθει να πετάει ελεύθερα”.

Ζωή: “Πολύ καλά. Ήταν ευχαριστημένος που τα κατάφερε”.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Αν ήσουν ένας φίλος του σπουργίτη και τον συναντούσες όταν πια είχε ξεπεράσει όλες αυτές τις δυσκολίες, τι θα σκεφτόσουν γι’ αυτόν και τι θα του έλεγες;

ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ

Χρήστος Β.: “Θα του έλεγα -Μπράβο σου που ήσουν τόσο πολύ δυνατός και τα κατάφερες και πέρασες τόσες πολλές δυσκολίες”.

Κωνσταντίνα: “Μπράβο σου που τα κατάφερες!. Πάμε τώρα να φύγουμε από δω!”

Χρήστος Σ. “Μπράβο, γιατί γλίτωσες και δεν πέθανες! Πάμε τώρα να φύγουμε μακριά και να μην ξαναπάς ποτέ στο γεωργό”.

Κίρκη: “Μπράβο σου, γιατί ήσουν πολύ καλός και έξυπνος! Δεν φοβήθηκες με αυτά που σου έκανε ο γεωργός. Να είσαι πάντα χαρούμενος και δυνατός!”

Ζωή: “Δεν έχω ξαναδεί πιο δυνατό σπουργίτη! Ήταν σωστά όλα που έκανες αλλά να μην ξαναπάς στο γεωργό, γιατί είναι κακός και δεν ήταν καθόλου ωραία αυτά που έκανε”.

Βασιλική: “Θα του έλεγα: -Μπράβο! Γιατί είσαι δυνατός”.

Ελένη: “Μπράβο και συγχαρητήρια, επειδή δε φοβήθηκες και γι’ αυτό τα κατάφερες να μην πεθάνεις και να γλιτώσεις από το γεωργό, από το ζεστό νερό, από το δέντρο που σε κρέμασε και από το μύλο που ήθελε να σε κάνει αλεύρι και πέταξες ελεύθερος”.

ΕΡΩΤΗΣΗ:Αν μετά από πολύ καιρό ο γεωργός έσπερνε ξανά μπιζέλια στο χωράφι του και ερχόταν πάλι ένας σπουργίτης και του τα έτρωγε, πώς λες να τον αντιμετώπιζε;

ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ:

Τζωρτζίνα: "Ο άλλος σπουργίτης πήγε μια μέρα και του τα έφαγε όλα τα μπιζέλια του γεωργού. Αυτός τότε τον βούτηξε και τον έβαλε κάτω και προσπάθησε να τον πατήσει αλλά εκείνος τι έκανε; Του πέταξε νερό που είχε πιει πριν και μετά ο γεωργός κρύωσε και πήγε να αλλάξει τα ρούχα τα βρεμένα. Ο σπουργίτης τότε βρήκε ευκαιρία, πέταξε και πήγε στα δέντρα, εκεί που είχε τη φωλιά του κι έκατσε με την οικογένειά του και όλοι κορόιδευαν το γεωργό από εκεί ψηλά που ήταν".

Χρήστος Β.: "Τον άλλο σπουργίτη τον άρπαξε ο γεωργός από το φτερό και τον πέταξε στην πόρτα. Τότε κουτούλησε ο σπουργίτης και έσπασε το τζάμι και πέταξε, πονούσε αλλά πέταξε, κι έφυγε. Δεν επιτρέπεται να κάνει τέτοια ο γεωργός στους σπουργίτες, ούτε σε κανένα άλλο ζώο, γιατί τα ζώα τα σεβόμαστε. Ήθελε μόνο να φάει λίγα σποράκια, επειδή πεινούσε και δεν είχε τίποτα να φάει. Και ήταν μόνος του, δεν είχε ούτε μπαμπά ούτε μαμά να τον φροντίσουν. Ο γεωργός έπρεπε να ξέρει ότι οι σπουργίτες είναι πολύ δυνατά πουλιά. Γι’ αυτό το χειμώνα δεν πάνε στις ζεστές χώρες, αλλά κάθονται εδώ και αντέχουνε. Είναι μικρά αλλά είναι δυνατά πουλάκια".

Βασιλική: "Τον άλλο σπουργίτη τον φοβέρισε ο γεωργός και του είπε να φύγει, γιατί αν τον τσακώσει θα τον τιμωρήσει κι αυτόν σαν τον άλλο. Ο σπουργίτης τον άκουσε και έφυγε και πήγε αλλού να βρει να φάει. Βρήκε άλλα σποράκια και δεν τον τιμώρησε κανείς".

Κίρκη: "Και τον άλλο σπουργίτη προσπάθησε να τον σκοτώσει ο γεωργός αλλά κι αυτός ήταν δυνατός και έξυπνος και του ξέφυγε. Ο γεωργός έκανε κάτι πολύ κακό: Τον έπιασε και πήγε να τον ρίξει στη φωτιά, αλλά δεν τον κρατούσε πολύ γερά και ο σπουργίτης έβγαλε τα χέρια του από πάνω του και πέταξε ελεύθερος".

Κωνσταντίνα: "Τον έδιωξε με το φτυάρι και τον έσπρωχνε. Πολύ κακός ο γεωργός. Μετά του φώναξε: -Πήγαινε από δω, πήγαινε αλλού να φας! Και τον έπιασε μετά και τον πέταξε κάτω. Τότε ο σπουργίτης σηκώθηκε και τσίμπησε το γεωργό. Αυτός έβαλε ένα τσιρότο. Είχε θυμώσει και τον έπιασε και τον έριξε πάλι στο ζεστό νερό. Αλλά ο σπουργίτης κατάφερε και σηκώθηκε και πέταξε και δεν ξαναπήγε ποτέ στο χωράφι του γεωργού".

Ζωή: "Τον άλλο σπουργίτη δεν τον τιμώρησε ο γεωργός, αλλά του φέρθηκε ωραία. Πήρε ένα λουλούδι και τον χτύπησε ελαφρά στο κεφαλάκι του και του είπε: -Φύγε, σε παρακαλώ, μην μου τρως τους σπόρους, πήγαινε κάπου αλλού να βρεις φαγητό. Ο σπουργίτης είπε τότε: -Πεινάω! Και ο γεωργός του είπε : -Να πας κάπου αλλού, σ’ ένα μαγαζί που πουλάει σπόρους ή σε ένα φούρνο και να πεις : -Δώσε μου μια τυρόπιτα ή ένα κουλουράκι με λίγο σουσαμάκι να φάω! Τότε ο φούρναρης του πέταξε κάτω ένα κομματάκι από ένα κουλούρι και ο σπουργίτης έφαγε και χόρτασε".

Χρήστος Σ. : "Στον άλλο σπουργίτη ο γεωργός έκανε κάτι χειρότερο. Πήρε μια ομπρέλα και τον έσπρωξε και τον πέταξε μέσα στον αναμμένο φούρνο. Ψήθηκε ο σπουργίτης και πάει".

Ελένη: "Τα ίδια έκανε και στον άλλο σπουργίτη, τον τιμώρησε. Αλλά και ο άλλος σπουργίτης ήταν το ίδιο δυνατός και γλίτωσε".  

ΟΙ ΖΩΓΡΑΦΙΕΣ ΜΑΣ ΜΕΤΑ ΤΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ

-γιατί η ζωγραφική είναι μια από τις πολλές "γλώσσες" των παιδιών-

Ο γεωργός έχει πιάσει το σπουργίτη- Τον έχει κρεμάσει στο δέντρο. 

Η καρδιά/η αγάπη μας είναι στον σπουργίτη!

Ο γεωργός ετοιμάζεται να πιάσει τον μικρό σπουργίτη. Χαίρεται, γιατί είναι σίγουρος πως θα τα καταφέρει.

Ο γεωργός έχει πιάσει τον σπουργίτη και ετοιμάζεται να τον τιμωρήσει. "Τώρα θα δεις τι θα πάθεις!" σκέφτεται...

Ο γεωργός με το φτυάρι του φυτεύει τα μπιζέλια. Ο σπουργίτης δεν έχει εμφανιστεί ακόμα.

Ο γεωργός, θυμωμένος, ετοιμάζεται να πιάσει τον σπουργίτη.

Ο γεωργός στο χωράφι του, ενώ έχει κρεμάσει το σπουργίτη στο δέντρο και τον ρωτάει: "Σπουργίτη, ζεις ή πέθανες;" "Ζω, βέβαια! απάντησε ο σπουργίτης. "Έφαγα νόστιμα μπιζέλια και τώρα κουνιέμαι στην κούνια μου!"

Οι στόχοι μας επιτεύχθηκαν απόλυτα! 

Επιφυλάσσομαι να κάνουμε συζήτηση με τους γονείς και ανάλυση των όσων είπαν τα παιδιά!!!