"Υπάρχει μια όμορφη ιστορία σχετικά με την εκπαίδευση που πάντα με διασκεδάζει. Τη λένε: “To Σχολείο των Ζώων”. Πάντα μου άρεσε να τη διηγούμαι επειδή είναι τόσο άγρια κι όμως πολύ αληθινή. Οι εκπαιδευτικοί έχουν γελάσει μ’ αυτήν επί χρόνια, αλλά κανένας δεν έμαθε τίποτα απ’ αυτήν.
Λέει ότι τα ζώα μαζεύτηκαν στο δάσος μια μέρα και αποφάσισαν ν’ ανοίξουν ένα σχολείο.Ήταν ένα αγριοκούνελο, ένα πουλί, ένας σκίουρος, ένα ψάρι κι ένα χέλι και ίδρυσαν τη Σχολική Επιτροπή.
Το αγριοκούνελο επέμενε να μπει στο εκπαιδευτικό πρόγραμμα το τρέξιμο. Το πουλί επέμενε να μπει το πέταγμα. Το ψάρι ζητούσε οπωσδήποτε να είναι μέσα στα μαθήματα το κολύμπι, κι ο σκίουρος ήθελε να υπάρχει το σκαρφάλωμα στα ψηλά δέντρα. Τα έβαλαν λοιπόν όλα μαζί και σύνταξαν το εκπαιδευτικό πρόγραμμα. Ύστερα, αποφάσισαν ότι όλα τα ζώα έπρεπε υποχρεωτικά να παρακολουθούν αυτά τα μαθήματα. Παρόλο που το κουνέλι πήρε Α στο τρέξιμο, το σκαρφάλωμα στο δέντρο ήταν ένα πρόβλημα γι’ αυτό. Κάθε φορά που πήγαινε να το κάνει έπεφτε προς τα πίσω. Γρήγορα χαρακτηρίστηκε διανοητικά καθυστερημένο, και δεν μπορούσε ούτε να τρέξει πια. Ανακάλυψε ότι αντί να παίρνει Α στο τρέξιμο έπαιρνε τώρα Γ και, φυσικά, πάντα απορριπτόταν στο σκαρφάλωμα στα δέντρα. Το πουλί ήταν πραγματικά πρώτο στο πέταγμα, αλλά όταν προσπάθησε να τρέξει στη γη δεν τα πήγε και τόσο καλά. Έσπαζε συνέχεια το ράμφος του και τα φτερά του. Πολύ γρήγορα είδε να παίρνει Γ στο πέταγμα και να απορρίπτεται στο τρέξιμο, ενώ στο σκαρφάλωμα στα δέντρα ήταν σκέτη αποτυχία.
Το ηθικό δίδαγμα από αυτή την ιστορία είναι πως το ζώο που βραβεύτηκε τελειώνοντας τα μαθήματα, ήταν ένα διανοητικά καθυστερημένο χέλι, που μπορούσε να τα κάνει όλα, μα ως τα μισά τους. Όμως οι δάσκαλοι ήταν πολύ ευχαριστημένοι, επειδή όλα τα ζώα παρακολουθούσαν όλα τα μαθήματα, αυτού που αποκαλούσαν εκπαιδευτικό πρόγραμμα ευρείας βάσης.
Μπορεί να γελάμε μ’ αυτή την ιστορία, αλλά έτσι έχουν τα πράγματα. Αυτό που πραγματικά προσπαθούμε είναι να κάνουμε τον καθένα ίσο με όλους τους άλλους και γρήγορα μαθαίνουμε ότι η ικανότητα συμμόρφωσης κρίνει την επιτυχία μέσα στο εκπαιδευτικό σύστημα. Αυτός ο προσαρμοστικός συμβιβασμός εκτείνεται κατευθείαν ως το Πανεπιστήμιο. Κι εμείς στην Ανώτατη Εκπαίδευση είμαστε ένοχοι όπως όλοι οι άλλοι. Δε λέμε στους ανθρώπους: “Πετάξτε! Σκεφτείτε για τον εαυτό σας…Αρχίστε να ονειροπολείτε. Δε βλάφτει για λίγο το όνειρο. Βρείτε κάτι καινούριο…” "
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σχόλιο: