Κουβέντες και καμώματα του ανέμου

 

Σήμερα φυσάει πολύ δυνατός άνεμος. Στην ησυχία του μεσημεριού στήσαμε αφτί και ναι, τον ακούσαμε που μιλούσε με τα δέντρα της αυλής μας και φανατιστήκαμε πολλά καμώματά του...

                          

 

Διαβάστε τα κι εσείς όπως ακριβώς τα κατέγραψα την ώρα που μου τα έλεγαν τα παιδιά:

Δέσποινα: “Σήμερα ο αέρας ξύπνησε τρελούλης και ήθελε να φυσήξει, γιατί είχε μείνει πολλές μέρες μέσα στο σπίτι και είχε σκάσει. Βρήκε τη μέρα να φυσήξει δυνατά και φύσηξε με όλη του τη δύναμη. Φύσηξε και έξω στην αυλή μας και μάλωσε τον ευκάλυπτο που κλαδέψανε οι κηπουροί, και του είπε: -Δε μου αρέσεις που είναι τα κλαδιά σου χωρίς φύλλα! Και ο ευκάλυπτος του είπε: -Δε με πειράζει που δεν έχω φύλλα. Θεωρώ ότι είμαι και έτσι κούκλος και τα παιδιά με αγαπάνε όπως είμαι. Και για να ξέρεις, τα κλαδιά μου με τα φύλλα μου τα έκοψαν οι κηπουροί για να μην μπορείς εσύ να μου τα ρίχνεις και χτυπήσει κανένα παιδί! Και τα κλαδιά μου τα έκαναν σκαμνάκια για να κάθονται τα παιδιά και τα άλλα, τα πιο πολλά, θα τα πουλήσουν για τη φωτιά, για να έχουν οι άνθρωποι να ζεσταίνονται το χειμώνα.

Ο άνεμος πήγε τότε παρακάτω στη μικρή μας τη μανταρινιά και της είπε πολύ θυμωμένα: -όταν βγάλεις μανταρίνια θα μου τα δώσεις όλα! Η μανταρινιά του είπε: -Όχι, θα τα δώσω στα παιδιά του Νηπιαγωγείου. Ο αέρας θύμωσε πολύ: -Εγώ θα σου τα πετάξω κάτω! Η μανταρινιά του είπε: -Αν το κάνεις αυτό, θα φτιάξω καινούρια!

Μετά ο άνεμος, πιο θυμωμένος, πήγε στο δέντρο που κάθεται η μικρή μας νεραϊδούλα, στο κάτω κυπαρίσσι το ψηλό. Φύσηξε πολύ δυνατά και είπε στη νεραϊδούλα: -Θα σε ρίξω κάτω! Και τότε η νεραϊδούλα γέλασε και τον χτύπησε με το μαγικό ραβδί της και αμέσως σταμάτησε να φυσάει. Δεν μπορούσε πια να φυσήξει και έτσι ησύχασε".

Χρήστος Β.: “Σήμερα ξύπνησε ο Νοτιάς πολύ θυμωμένος και άρχισε να φυσάει πολύ δυνατά. Τα δέντρα μόλις τον άκουσαν φοβήθηκαν και του είπαν: -Μην έρθεις πάνω μας, γιατί είμαστε ευαίσθητα. Να πας στα χωράφια να φυσάς τα χόρτα. Ο Νοτιάς θύμωσε γιατί σκέφτηκε: -Εγώ δε θέλω να φυσάω μικρά χορταράκια, αλλά ψηλά δέντρα. Σιγά να μην πάω στα μικρά χόρτα! Κι άρχισε να φυσάει τα δέντρα. Και φύσαγε, φύσαγε και τα έσπασε όλα. Ήταν τόσο δυνατός που φύσαγε συνέχεια πολύ δυνατά και αφού έσπασε τα δέντρα πήγε και σε άλλες χώρες, σε όλη τη γη και έσπασε και έκοψε όλα τα δέντρα που βρήκε. Του άρεσε πολύ αυτό που έκανε και μετά: χα χα χα, δέντρα, τώρα δεν μπορείτε να ενωθείτε και θα μαζέψουν όλα τα σπασμένα κλαδιά σας και τους κορμούς και θα σας κάνουν ντουλάπια. Μετά ο Νοτιάς γύρισε στο σπίτι του. Σε λίγο πήγε εκεί ο Βοριάς και του είπε: -Έκανες καταστροφή! Και ο Νοτιάς του είπε: -Δε με νοιάζει καθόλου. Αυτό ήθελα και το έκανα. Ήθελε λίγο να μετανιώσει, αλλά δεν μετάνιωσε ποτέ για την καταστροφή που έκανε. Βγήκε έξω και μάζεψε κάτι μικρά κλαδάκια και τα κόλλησε και έφτιαξε ένα μικρό δεντράκι για στολίδι στο σπίτι του".

Χρήστος Σ.: “Ο άνεμος ξύπνησε χάλια το πρωί, γιατί ήταν πολύ θυμωμένος. Βγήκε έξω και φώναξε: Τώρα θα δείτε τι θα πάθετε! Και άρχισε να φυσάει με όλη του τη δύναμη. Σκόρπισε τα αμάξια, τις τσουγκράνες, τα φτυάρια, τα φτυαράκια των παιδιών από την παραλία και τα κουβαδάκια τους και πήρε και μερικούς ανθρώπους που περπατούσαν και τους έσπρωχνε. Πήρε μπάλες από το ποδόσφαιρο και είχε και ένα πιστόλι και έβαζε μέσα τις μπάλες και πυροβολούσε. Χαμός έγινε. Καμινάδες πέφτανε, πέφτανε τα φύλλα από τα δέντρα και λίγα κλαδιά και τα φρούτα. Όλα ο άνεμος τα έριχνε κάτω και τα πέταγε στους δρόμους και φοβέριζε: Θα σας διαλύσω τα πάντα. Η φωνή του ήταν χάλια, πολύ δυνατή και φοβήθηκαν όλοι κι έτρεξαν στα σπίτια τους να κοιμηθούνε, ώσπου να ηρεμήσει. Το βράδυ ηρέμησε. Πήγε στο παλάτι του και κοιμήθηκε. Δεν φύσαγε πια δυνατά, μόνο με την αναπνοή του.

Την άλλη μέρα που ξύπνησε σκέφτηκε: -Πόσο θυμωμένος ήμουνα, μαντάρα τα έκανα… ήταν λυπημένος τότε και μετάνιωσε που είχε θυμώσει. Οι άνθρωποι όταν ξύπνησαν μάζεψαν σιγά σιγά όλα αυτά που είχε ρίξει".