ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΔΡΑΣΕΙΣ 2019-20-Η ΑΡΠΑΓΗ ΤΗΣ ΚΟΤΑΣ

Της Beatrice Rodriguez

Εκδόσεις Ηλίβατον

Ένα αγαπημένο βιβλίο! Μια ιστορία χωρίς λόγια. Μια ιστορία με εικόνες που υποδηλώνουν συμβολισμούς σε σχέση με τα στερεότυπα, το δικαίωμα του καθενός να κάνει τις δικές του επιλογές με όποιο ρίσκο, τη συναισθηματική "πείνα" που μπορεί να οδηγήσει σε υπερβάσεις.

Μια ιστορία που, με τη μαγική πρόκληση της εικόνας, μπορεί να ειπωθεί και να ξαναειπωθεί από διαφορετικά ή από τα ίδια παιδιά σε άλλο χρόνο.

Τι πιο εποικοδομητικό για την καλλιέργεια της δημιουργικότητας και της φαντασίας;

Τι πιο προκλητικό για την ανάδυση του συναισθηματικού κόσμου των παιδιών και των προσωπικών τους απόψεων;

Τι πιο γοητευτικό για τον εκπαιδευτικό να εμπλέξει τα παιδιά στη διαδικασία της δημιουργίας της δικής τους ιστορίας για την αρπαγή αυτής της κότας από αυτή την αλεπού, που τα λένε όλα με τη μη λεκτική επικοινωνία;

Κι αυτή η τελευταία εικόνα, πιο συναρπαστική απ' όλες γιατί είναι ορθάνοιχτη σε προσωπικές ερμηνείες! Σωστό ή λάθος δεν υπάρχει στην ερμηνεία!

Το βιβλίο ήταν σε εμφανές σημείο στο σχολείο όταν ο Μάνος το είδε και, καθώς συζητούσαμε ένα μεσημέρι οι δυο μας στο γραφείο, μου είπε: «Αυτό το βιβλίο μου αρέσει. Θα λέει για μια αλεπού κι εμένα μου αρέσουν οι αλεπούδες».

Αν και είχα σκοπό να το δούμε μαζί με όλα τα παιδιά, όπως έκανα και πέρυσι, προκαλώντας τα να πουν τις απόψεις τους για τη ιστορία και να εντοπίσουμε μαζί τις πιθανές ταυτίσεις και τις διαφορές, ο Μάνος μου δημιούργησε τη σκέψη να το διαχειριστώ ατομικά με όσα παιδιά θέλουν. Έτσι, του  υποσχέθηκα, την επόμενη μέρα το μεσημέρι, να βρεθούμε και πάλι οι δυο μας και να δούμε το βιβλίο, όπως και έγινε.

Το παιδί εντυπωσιάστηκε που στο βιβλίο δεν υπήρχε κείμενο και άρχισε να παρατηρεί με ενδιαφέρον τις εικόνες. Όλα κύλισαν σαν νεράκι!

Διαβάστε λοιπόν την εκδοχή του Μάνου για την ιστορία του βιβλίου, όπως ακριβώς μου τη διηγήθηκε. Οι παρεμβάσεις μου, λίγες, όπου έκρινα ότι θα βοηθούσαν.

 Οργάνωση δραστηριότητας: Γιάννα Σέργη

Εικόνες 1 -2: Μάνος: "Βλέπω ένα σπιτάκι, που μένουν ένας αρκούδος, ένα κουνέλι, κότες και κοτόπουλα".

Δασκάλα: Πού βρίσκεται αυτό το σπιτάκι;

Μάνος: "Είναι στην εξοχή, γατί δεν έχει ούτε αυτοκίνητα, ούτε σπίτια πολλά. Δεν είναι πόλη εδώ.  Ξαφνικά ήρθε μια αλεπού και άρπαξε μια κότα και την έκλεψε. Τα άλλα ζώα τρώγανε έξω στο τραπεζάκι τους και τρομοκρατηθήκανε μην τη φάει. Ξέρανε ότι η αλεπού τρώει κότες".

Δασκάλα: Και τι λες να σκέφτονται τώρα τα ζώα;

Μάνος: "Ότι θα τη φάει. Η κότα στραμπούληξε το πόδι της όταν την άρπαξε τόσο δυνατά η αλεπού, και τράκαρε σε μια πέτρα ενώ προσπαθούσε να της ξεφύγει.

Γυρίζουμε σελίδα, ενώ ο Μάνος συνεχίζει: Ο αρκούδος ειδικά, το κουνέλι και ο κόκορας προσπαθούσαν να πάρουν πίσω την κότα τρέχοντας για να προλάβουν την αλεπού στο δάσος αλλά η αλεπού ήταν μακριά πολύ. Ολόκληρο μονοπάτι για να τη φτάσουν! Άμα στρίψει η αλεπού, θα πάει από άλλο δρόμο και τα ζώα θα μπερδευτούν. Μπορεί να πάει και στον γκρεμό. Εκεί που θα έχει μια τεμπέλα «Προσοχή γκρεμός και άλλα ατυχήματα».

Γυρίζουμε σελίδα, ενώ ο Μάνος συνεχίζει: Βράδιασε τώρα. Η αλεπού κάθεται να ξεκουραστεί και η κότα κοιμήθηκε στην αγκαλιά της. Τα άλλα ζώα προσπαθούσαν να προχωρήσουν και να βοηθήσουν τον αρκούδο, γιατί είχε κουραστεί. Τόση ώρα που τρέχει κουράστηκε κι αυτός.

Γυρίζουμε σελίδα, ενώ ο Μάνος συνεχίζει: Ακόμη είναι νύχτα. Η αλεπού ανέβηκε τώρα σε ένα δέντρο και κοιμήθηκε κι αυτή με την κότα στην αγκαλιά της.

Γυρίζουμε σελίδα, ενώ ο Μάνος συνεχίζει: Το πρωί ανέβηκε σε ένα ψηλό βουνό, για να μην την προλάβουν τα άλλα ζώα, με την κότα στην αγκαλιά της".

Δασκάλα: Γιατί δεν την άφηνε κάτω;

Μάνος: «Γιατί είχε στραμπουλήξει το πόδι της και την κρατούσε αγκαλιά για να μην πονάει. Τα άλλα ζώα τους κυνηγούν ακόμα.

Γυρίζουμε σελίδα, ενώ ο Μάνος συνεχίζει: Και τώρα μπήκανε στη φωλιά της αλεπούς. Μοιάζει με ηφαίστειο... Μπήκανε από ένα λαγούμι-σωλήνας και παίζουνε ένα παιχνίδι ιπποτικό. Άμα ρίξεις σε αυτό το παιχνίδι το βασιλιά, πεθαίνει". (Η εικόνα δείχνει να παίζουν σκάκι)

Δασκάλα: Είναι καλά; Είναι ευχαριστημένες η αλεπού κι η κότα;

Μάνος: «Ναι, της κότας της πέρασε το πόδι της και η αλεπού είναι ευχαριστημένη γιατί έχει μια φίλη».

Δασκάλα: Δεν είχε φίλες;

Μάνος: «Τίποτα δεν είχε. Ήτανε μόνη της σε ένα βουνό. Τα ζώα προσπαθούν να μπουν μέσα στο λαγούμι. Τη νύχτα η αλεπού κοιμάται με την κότα αγκαλιά μέσα στη φωλιά της, πολύ ευχαριστημένη γιατί έχει μια φίλη και η κότα όμως είναι ευχαριστημένη γιατί έχει μια νέα φίλη. Από πάνω τα ζώα άναψαν μια φωτιά και συζητούν».

Δασκάλα: Τι λες να συζητούν;

Μάνος: "Λένε πώς θα περιμένουν το πρωί για να πάνε να πάρουνε την κότα.

Γυρίζουμε σελίδα, ενώ ο Μάνος συνεχίζει: Τα ζώα τρέχουν να προλάβουν την αλεπού που έχει φτάσει σε μια παραλία. Εκεί ήτανε μια βάρκα και μπήκανε η αλεπού με την κότα και ταξιδεύανε γρήγορα. Τα ζώα κάνανε βάρκα τον αρκούδο και προσπαθούσανε να προλάβουν τη βάρκα, αλλά η βάρκα πήγαινε πιο γρήγορα. 

Γυρίζουμε σελίδα, ενώ ο Μάνος συνεχίζει: Έφτασαν μετά σε ένα νησί άλλο. Εκεί υπάρχει το σπίτι της αλεπούς κάτω από ένα δέντρο. Μπήκαν μέσα, έφτασαν και τα ζώα. Βρεμένα ήτανε και πήγανε στο σπίτι της αλεπούς.

Γυρίζουμε σελίδα, ενώ ο Μάνος συνεχίζει: Βρήκαν την αλεπού και την κότα που πίνανε το καφεδάκι τους. Ο αρκούδος είχε ένα ξύλο για να κοπανήσει την αλεπού και να πάρει την κότα. Τέλος πάντων, συζητάνε να αποφασίσουνε πού θα πάει η κότα».

Δασκάλα: Η κότα τι λέει;

Μάνος: «Λέει, θα πάω με την αλεπού».

Δασκάλα: Γιατί λες να πήρε αυτή την απόφαση;

Μάνος: «Γιατί γίνανε φίλες. Η αλεπού είχε αγαπήσει την κότα, αλλά ο αρκούδος κλείνει τα μάτια του, γιατί δεν μπορεί να βλέπει μια κότα με μια αλεπού, γιατί φοβάται ότι θα τη φάει. Όμως, καθίσανε μαζί στο τζάκι και μιλήσανε και είπανε ότι η κότα θα μείνει με την αλεπού τελικά. Η αλεπού τους χάρισε τότε τη βάρκα και έφυγαν τα ζώα και τους χαιρετούσαν και η αλεπού τους χαιρετούσε με το μαντίλι. Η κότα έμεινε εκεί για πάντα. Θα γεράσουνε μαζί με την κότα».

Δασκάλα:Έζησαν καλά;

Μάνος: «Πολύ καλά. Παίζανε, τρώγανε. Η αλεπού δεν έφαγε ποτέ την κότα. Έτρωγε άλλα πράγματα».

Δασκάλα: Δεν την έφαγε λοιπόν…

Μάνος: «Δεν ήθελε να τη φάει, ήθελε να έχει μια φίλη, γιατί δεν είχε πουθενά αλλού μια φίλη και ποτέ στη ζωή της. Και ήθελε πολύ να κάνει παρέα. Θα την αγαπάει για πάντα πολύ. Είπε η αλεπού: -Θα μείνουμε μαζί, τέλειωσε η υπόθεση».

Δασκάλα: Πώς σου φάνηκε αυτό;

Μάνος: «Μου έκανε εντύπωση που η κότα έκανε φίλη μια αλεπού…είναι καλό βέβαια να έχουμε μια φίλη και έγινε αυτό, αφού αγαπούσανε η μία την άλλη».

Την επόμενη μέρα, εκδήλωσε ενδιαφέρον να δούμε το βιβλίο ο Μάριος. Διαβάστε τη δική του ιστορία, όπως ακριβώς μου την αφηγήθηκε. Κι εδώ οι παρεμβάσεις μου ήταν οι απολύτως απαραίτητες.

Εικόνες 1-2: Μάριος: "Εδώ είναι ένα σπίτι που μένουν ζώα. Είναι μαι φάρμα. όλα τα ζώα τσακώθηκαν και εκείνη την ώρα η αλεπού άρπαξε μαι κότα και πήγε να την ψήσει. Ο αρκούδος φώναξε: -Όχι! μην την πάρεις! ο λαγός: -Ε! μην την πάρεις!. η αλεπού δεν άκουγε και έτρεχε με την κότα. Και ο κόκορας φώναξε: - Βοήθεια! Κρυφτείτε! Να κρυφτούμε όλοι μη μας αρπάξει!

Γυρίζουμε σελίδα, ενώ ο Μάριος συνεχίζει: Η αλεπού τρέχει με την κότα. Ο αρκούδος με το λαγό και τον κόκορα τρέχουν θυμωμένοι για να προλάβουν και να μην ψήσει την κότα η αλεπού.

Γυρίζουμε σελίδα, ενώ ο Μάριος συνεχίζει: Έγινε βράδυ στο δάσος και τα ζώα είχαν κουραστεί. Η αλεπού ακόμα προχωρούσε με την κότα. Η κότα κοιμάται τώρα, επειδή ήταν κουρασμένη.

Γυρίζουμε σελίδα, ενώ Μάριος συνεχίζει: Η αλεπού ανέβηκε σε ένα δέντρο και κοιμήθηκε με την κότα, επειδή τελικά δεν ήθελε να την ψήσει, αλλά μόνο για να κάνουνε παρέα και να παίξουνε. Ο αρκούδος, ο κόκορας και ο λαγός ανεβήκανε σ’ ένα δέντρο και κρυφοκοίταζαν την αλεπού και παραπονιότανε για ποιο λόγο την είχε αρπάξει.

Γυρίζουμε σελίδα, ενώ ο Μάριος συνεχίζει: Η αλεπού τώρα ανεβαίνει πάνω σ’ ένα βουνό, αλλά ήταν ένα ψηλό βουνό, γιατί εκεί θα ήταν το σπίτι της. Οι άλλοι τρέχανε, αλλά πού να την προλάβουν, αφού η αλεπού τρέχει γρήγορα…

Γυρίζουμε σελίδα, ενώ ο Μάριος συνεχίζει: Η αλεπού μπήκε στη φωλιά της, που ήταν κάτω από τη γη. Τότε η αλεπού και η κότα έπαιξαν ντόμινο και ήταν ευχαριστημένες. Τα ζώα προσπαθούσαν να μπουν μέσα. Ο αρκούδος χώθηκε σ’ ένα δρόμο στενό, κάτω από το βουνό, αλλά δεν μπορούσε να φτάσει στη φωλιά της αλεπούς.

Γυρίζουμε σελίδα, ενώ ο Μάριος συνεχίζει: Τα ζώα ήταν πάνω στο βουνό και ανάψανε φωτιά γιατί ήταν σκοτεινά. Η αλεπού και η κότα ήταν μέσα στο βουνό, στη φωλίτσα τους, που τα άλλα ζώα δεν μπορούσαν να βρουν το δρόμο».

Δασκάλα: Συζητούσαν κάτι τα ζώα πάνω στο βουνό;

Μάριος: «Μα που είναι, μα που είναι η αλεπού να σώσουμε την κότα…έλεγαν».

Γυρίζουμε σελίδα, ενώ ο Μάριος συνεχίζει: Ξημέρωσε, ξυπνήσανε η αλεπού και η κότα και πήγανε σε μια παραλία και βρήκανε μια βάρκα. Τα άλλα ζώα κατρακυλούσανε από το βουνό για να τους φτάσουνε. Περάσανε δύσκολη μέρα, επειδή κυνηγούσανε πάνω κάτω την αλεπού».

Δασκάλα: Τι λες να έγινε με τη βάρκα;

Μάριος: «Ε, με τη βάρκα θα φύγει η αλεπού με την κότα, μακριά».

Γυρίζουμε σελίδα, ενώ ο Μάριος συνεχίζει: Τα άλλα ζώα έκαναν τον αρκούδο βάρκα και είχανε κι ένα ξύλο, που το κόψανε από ένα δέντρο για κουπί, γιατί αυτοί δεν είχανε κουπί. Η αλεπού είχε κουπί και πήγαινε μια χαρά με τη βάρκα.

Γυρίζουμε σελίδα, ενώ ο Μάριος συνεχίζει: Βγήκαν η αλεπού κι η κότα σε ένα άλλο μέρος και πήγαν σε ένα σπίτι κάτω απ' το δέντρο-είχε δύο σπίτια η αλεπού- χρισμένο από την αλεπού. Τη βάρκα την άφησαν έξω, στην παραλία. Τα ζώα περπατούσαν και είδαν τις πατούσες της αλεπούς και της κότας στην άμμο και πήγαν στο σπίτι, βρεγμένοι.

Γυρίζουμε σελίδα, ενώ ο Μάριος συνεχίζει: Όλα τα ζώα ήταν θυμωμένα, γιατί έχουν δόντια ισχυρά, και ο αρκούδος κρατούσε το ξύλο για να βαρέσει την αλεπού. Η κότα τότε παραπονιότανε και είπε να μην ξαναπειράξουν την αλεπού. Ο αρκούδος έμεινε με κλειστό το στόμα και ο λαγός και ο κόκορας. Η κότα είπε πως αγαπούσε την αλεπού.

Δασκάλα: Τι λες να σκέφτηκαν εκείνη την ώρα τα ζώα;

Μάριος: «Δεν το πιστεύανε. Είπανε: Αμάν! Θα τη φάει!» Μετά όμως καθίσανε και ήπιανε τσαγάκι γύρω από τη φωτιά της αλεπούς και τα είπανε. Τώρα το καταλάβανε πως η αλεπού αγαπούσε την κότα και η κότα αγαπούσε την αλεπού».

Γυρίζουμε σελίδα, ενώ ο Μάριος συνεχίζει: Τι να κάνουν… τα ζώα έφυγαν με τη βάρκα που τους χάρισε η αλεπού και ο αρκούδος έκανε κουπί. Φεύγανε μακριά, να γυρίσουνε στη φάρμα τους και η αλεπού με την κότα τους χαιρετούσανε με το μαντίλι».

Δασκάλα: Και μετά τι λες να έγινε; (συνεχίσουμε τώρα πέρα από την τελευταία εικόνα του βιβλίου)

Μάριος: «Η κότα στενοχωριότανε, επειδή έφυγαν οι φίλοι της, αλλά η αλεπού ήταν χαρούμενη επειδή έμεινε μαζί της η κότα. Επειδή της άρεσε να είναι με την κότα και έτσι πέρναγε καλά και σκεφτόταν πως άμα δεν έχεις φίλους τι θα κάνεις; Πώς θα παίζεις; Η κότα όμως στενοχωριότανε πάλι που έφυγαν οι φίλοι της».

Δασκάλα: Και τι έγινε μετά, αφού έμειναν οι δυο τους;

Μάριος: «Πήγαν στο σπίτι και τότε η κότα είπε στην αλεπού: -Θέλω να πάω πίσω, στους φίλους μου. Και η αλεπού της είπε: -Τώρα φύγανε. Η κότα τότε είπε στην αλεπού: - Να γίνεις βάρκα, όπως έκανε ο αρκούδος, και να ανέβω πάνω σου και να με πας πίσω. Η αλεπού έγινε βάρκα και κολύμπησε και πήγε την κότα πίσω».

Δασκάλα: Πώς αισθανόταν μετά η αλεπού;

Μάριος: «Στενοχωρήθηκε, επειδή της άρεσε πολύ να είναι με την κότα γιατί ήθελε παρέα αλλά, τελικά, η κότα δεν μπορούσε επειδή ήθελε τους φίλους της».

Δασκάλα: Πώς ήταν η ζωή της αλεπούς από κει και πέρα;

Μάριος: «Ήταν μόνη της και καθόλου χαρούμενη, επειδή έφυγε η καλύτερή της φίλη».

Δασκάλα: Δεν είχε σκοπό λοιπόν να φάει την κότα…

Μάριος: «Όχι, ήθελε μόνο παρέα, γιατί ήτανε μόνη της. Όταν πεινούσε θα έτρωγε κοτόπουλο που θα είχε στο ψυγείο και θα το είχε αγοράσει από ένα μαγαζάτορα ή θα έπιανε κανένα καβούρι από τη θάλασσα να το ψήσει και να το φάει».

Δασκάλα: Και η κότα πώς περνούσε;

Μάριος: «Η κότα ήτανε χαρούμενη».

Δασκάλα: Σκεφτόταν καθόλου την αλεπού;

Μάριος: «Ναι, σκεφτόταν ότι θα ήθελε να είναι μαζί της αλλά αποχώρησε από αυτό το νησί, γιατί πιο πολύ ήθελε τους φίλους της, τα αδέλφια της. Πέρασαν πολλά χρόνια και η κότα ήταν εκεί στη φάρμα της και η αλεπού μόνη της. Όμως μετά η αλεπού βρήκε μια άλλη κότα και αυτή έμεινε κοντά της, γιατί δεν είχε κανένα φίλο και έκανε φίλη της την αλεπού».

Τα συμπεράσματα από τις αφηγήσεις των παιδιών δεν είναι εύκολη υπόθεση. Ο παιδαγωγός όμως, όταν πατάει γερά στα πόδια του, έχει τη γνώση και την ευαισθησία, ώστε να εμβαθύνει στον ψυχικό κόσμο του κάθε παιδιού, κάθε φορά που ανοίγεται μπροστά στα μάτια του, συνυπολογίζοντας όλες τις δονήσεις που συνοδεύουν την έκφραση και τη συνολική εικόνα του παιδιού που με πολλή σκέψη προσπαθεί να δημιουργήσει. Για να ξέρει, ποια μονοπάτια θα φωτίσει στη συνέχεια στο δρόμο του κάθε παιδιού και να αναλάβει τη μεγάλη ευθύνη να το βοηθήσει, όσο μπορεί,  να βρει το καλύτερο που του αξίζει στη ζωή του. 

Δεκτές και εποικοδομητικές οι συζητήσεις με τους γονείς σχετικά με τα όσα υπονοούνται στις συγκλονιστικές αυτές αφηγήσεις.

Ας είναι αυτές, όπως και οι άλλες αφηγήσεις, σκέψεις και στιγμές που αποτυπώνονται εδώ, μια αναφορά για τη ζωή των παιδιών, ένα πεδίο στο οποίο θα μπορούν να ανατρέχουν μεγαλώνοντας για να θυμούνται και να συλλογίζονται την πορεία τους και πολύτιμα πράγματα για τον εαυτό τους. 

Και, στο τέλος, σας προσφέρω μια μικρή αναφορά της κ. Αγγελικής Γιαννικοπούλου, Καθηγήτριας Παιδικής Λογοτεχνίας στο ΤΕΑΠΗ του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου, για τα βιβλία χωρίς λόγια:

«Δεν είμαστε συνηθισμένοι στην Ελλάδα στα βιβλία χωρίς λόγια. Στην Ελλάδα έχουμε μεγάλη εμπιστοσύνη στον γραπτό λόγο· δεν συνηθίζουμε να λέμε εξάλλου “πού το έχεις δει γραμμένο;” Η φράση αυτή δείχνει ακριβώς πόσο εμπιστοσύνη δείχνουμε στον γραπτό λόγο. Θεωρούμε ότι η ιστορία λέγεται μόνο με τον λόγο, εξάλλου και το σχολείο επικεντρώνει στον γραπτό λόγο, αν και πλέον, στην εποχή της εικόνας, θα πρέπει να μαθαίνουμε και να γνωρίζουμε καλά πώς να προσλαμβάνουμε και να αναλύουμε τις εικόνες, και μάλιστα σε πολλά επίπεδα». O οπτικός γραμματισμός είναι, λοιπόν, το ζητούμενο. Γιατί ακόμα και τα πιο «απλά» βιβλία χωρίς λόγια προϋποθέτουν τη γνώση κάποιων οπτικών συμβάσεων (όπως για παράδειγμα τη γραμμή που υποδηλώνει την οσμή ενός φαγητού ή το συννεφάκι τη σκέψη), αλλά και την ικανότητα να διακρίνει κανείς τα σύμβολα και ν’ ακολουθεί την ιστορία οπτικά".

Σας ευχαριστώ για πολλά, αγαπητή μου, κ. Γιαννικοπούλου!
Γ.Σ.

ΧΑΡΟΥΜΕΝΕΣ (και φανταστικές) ΣΤΙΓΜΕΣ ΜΕ ΤΟ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΜΑς ΚΑΛΕΙΔΟΣΚΟΠΙΟ!

Με το καλειδοσκόπιο που μας έστειλε δώρο η κ. Μαρίνα, νηπιαγωγός που ξέρει πως υπάρχουν κάποια μικρά και χαριτωμένα πράγματα που δίνουν χαρά στα παιδιά (και στις δασκάλες), σπάνε τη ρουτίνα και δίνουν δρόμο στη φαντασία κι η φαντασία στον προφορικό λόγο, στην καλλιτεχνική έκφραση κ.λπ.

Ευχαριστούμε όλοι μας, κ. Μαρίνα (αγαπημένη μου)!

Στο γραφείο της κυρίας είναι ωραία! Πότε πότε επιτρέπεται κι αυτό...

Λίγα λεπτά πριν τις 16:00: "Κυρία, να δω λίγο ακόμα αυτά τα ωραία και φωτεινά άστρα στο καλειδοσκόπιο;"

Διαβάστε λοιπόν, τι είδαμε:

Μάριος: "Αστέρια, κορδέλες, λουλούδια, στολίδια, φεγγάρια, πεταλούδες και πολλά φώτα!"

Μιχάλης: "Λουλούδια, αστέρια που λάμπουν, λάμπες, φώτα, γυαλιά που λάμπουν, φεγγάρια, λουλούδια!"

Κωνσταντίνος Σ.: "Μονόκερους, ουράνια τόξα, αστέρια, λουλούδια, λαγουδάκια, πουλάκια, κορδέλες!"

Παναγιώτης: "Σπιτάκια φωτισμένα, σκυλάκια, παπάκια, κόκορα, κότες, σχολείο με φώτα, έναν ελέφαντα και λουλούδια ροζ!"

Μαρία-Χριστίνα: "Κόκκινα, πράσινα, κίτρινα και μοβ φώτα, αστεράκια, πεταλούδες, λουλούδια, σχέδια πολλά, κι άλλες πεταλούδες!" 

Έπεται συνέχεια και με τα άλλα παιδιά....
3/12/2019

03/12/2019 
Απολαμβάνει το καλειδοσκόπιο και λέει:
Βλέπω αστέρια, χρυσόσκονη, ένα φορτηγό και έναν εκσκαφέα, φεγγάρια, κομμάτια κορδέλα, μια καρδούλα, λουλούδια μεγάλα, στρας, σπασμένα αβγά, δύο αστέρα ροζ, μπουρμπουλήθρες και όλα γλιστράνε στο νερό!

06/12/2019:

Ενθουσιάστηκε! "Βλέπω αστέρια, χρώματα πάρα πολλά, φούσκες,λουλούδια, στρας πολλά, μου αρέσουνε όλα! Βλέπω κύκλους και τρίγωνα και άλλα λουλούδια - από πού το πήρες κυρία;... Βλέπω τετράγωνα και παιχνίδια και πάρα πολλά λουλούδια που λάμπουν!

Λέτε να ζωγραφίσουμε αυτά που βλέπουμε;...

Το καλειδοσκόπιο είναι οπτικό όργανο που συνηθίζεται να χρησιμοποιείται ως παιδικό παιχνίδι. Πρόκειται για έναν σωλήνα που από τη μία άκρη του τοποθετείται στο μάτι του χρήστη και από την άλλη έχει διαφανές κάλυμμα που επιτρέπει τη διέλευση του φωτός. Στο εσωτερικό, κατά μήκος του σωλήνα βρίσκονται κάτοπτρα, ενώ το διαφανές κάλυμμα στην άκρη του είναι διπλό και στο εσωτερικό του βρίσκονται μικρά κομμάτια από γυαλί. Τα κάτοπτρα αντανακλούν το εισερχόμενο φως με τέτοιο τρόπο ώστε εμφανίζονται συμμετρικές εικόνες από τα μικρά κομμάτια γυαλί. Με την περιστροφή του σωλήνα τα κομματάκια κινούνται και έτσι δημιουργούνται διαφορετικοί σχηματισμοί (Βικιπαίδεια). Πρώτος λέγεται ότι δημιούργησε καλειδοσκόπιο ο  Lomonosov, σπουδάζοντας τις ιδιότητες του γυαλιού. Ως εφευρέτης τους όμως επίσημα αναγνωρίζεται  ο  φυσικός David Brewster, το 1817.

ΧΑΡΟΥΜΕΝΕΣ (και χαλαρές) ΣΤΙΓΜΕΣ ΣΤΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΜΑΣ

Μεσημέρι και χαλαρώνουμε στη γωνιά της βιβλιοθήκης μας, στο καθιστικό μας και ξάπλα στο απαλό χαλί μας. Μόλις έχουμε εντοπίσει τα βιβλία μας με θέματα από τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά και τα διαβάζουμε. Τι ήσυχα που είναι!

"Να ο άγιος Βασίλης! Βλέπεις; Έχει ξεκινήσει!!!" 
λέει ο Μιχάλης στον Παναγιώτη

ΧΑΡΟΥΜΕΝΕΣ (και ωφέλιμες)ΣΤΙΓΜΕΣ 2019-20- ΤΡΩΜΕ ΚΡΗΤΙΚΕΣ ΜΠΑΝΑΝΟΥΛΕΣ

Τι ωραίο κέρασμα! Ένα μεγάλο τσαμπί κρητικές μπανανούλες από τη Μαρία - Χριστίνα και τις υποδεχτήκαμε όλοι με ενθουσιασμό!

Λίγο δύσκολο να τις κόψεις από το τσαμπί με τα μικρά χεράκια αλλά, με λίγη παραπάνω προσπάθεια κι όταν βλέπεις πόσοι περιμένουν με λαχτάρα τη μπανανούλα τους, τα καταφέρνεις μια χαρά!

\

Και όσες περίσσεψαν (πριν τις φάμε κι αυτές) τις κάναμε καπέλο! Ωραία η ιδέα σου Μαρία-Χριστίνα!

Ας βάλουμε έναν τίτλο: "Το κορίτσι με τις μπανάνες".

ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΔΡΑΣΕΙΣ 2019-20- ΦΥΤΕΥΟΥΜΕ ΚΡΕΜΜΥΔΑΚΙΑ

Ήρθε η ώρα να φυτέψουμε και τα κρεμμυδάκια μας!
Τα μαρούλια μας μεγαλώνουν και πρέπει να προλάβουμε γιατί πώς θα συμπληρώσουμε τη σαλάτα μας;

20/11/2019: μεσημεράκι στην αυλή μας

Να τα κρεμμυδάκια! Πολύ μικρά, πολύ χαριτωμένα και λίγο αστεία μας φάνηκαν!

Έτσι μπράβο! Οι ριζούλες προς τα κάτω για να φυτευτούν σωστά!

Μα τι χέρια είναι αυτά; (άλλο που δε θέλαμε...)

Αν δε λερώσεις τα χέρια σου όμως, πώς θα απολαύσεις τα κρεμμυδάκια και τα άλλα λαχανικά στη σαλάτα σου; ...

Και πάλι θα χρειαστεί να κάνουμε υπομονή!
Ευτυχώς που η φύση μας δίνει πολλές ευκαιρίες για να καλλιεργήσουμε αυτό το τόσο σπουδαίο χάρισμα!

Και κάθε μέρα, θα παρατηρούμε το λαχανόκηπό μας,  μέχρι να έρθει η στιγμή να ξεφυτρώσουν τα κρεμμυδάκια μας από το χώμα που τα σκεπάσαμε σήμερα. 
Και δεν θα ξεχάσουμε να σας ενημερώσουμε...

Να μην ξεχάσουμε όμως να μιλήσουμε κάποια στιγμή και για τις βιταμίνες και τα μέταλλα που περιέχουν τα κρεμμυδάκια ...  Γιατί, εκτός από την ωραία γεύση τους περιέχουν βιταμίνη Κ, C και Α, καθώς και ασβέστιο, μαγνήσιο, σίδηρο και κάλιο! Μικρά και θαυματουργά, δηλαδή.